Wysoczyzna Siedlecka
Z Wikipedii
Wysoczyzna Siedlecka | |
Prowincja | Niż Środkowoeuropejski |
Podprowincja | Niziny Środkowopolskie |
Makroregion | Nizina Południowopodlaska |
Mezoregion | Wysoczyzna Siedlcka |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska: województwo mazowieckie województwo lubelskie |
Wysoczyzna Siedlecka (318.94) - region naturalny w północnej część Niziny Południowopodlaskiej, między Równiną Wołomińską na północnym-zachodzie, Obniżeniem Węgrowskim na zachodzie, Równiną Łukowską na południu i wschodzie oraz Podlaskim Przełomem Bugu na północy. Kraina leży na obszarze województw: mazowieckiego i lubelskiego i zajmuje powierzchnię 2502 km².
Wysoczyzna powstała na skutek działania lądolodu w okresie zlodowacenia środkowopolskiego stadiału Warty i jego faz recesyjnych. W krajobrazie przeważają moreny: czołowa i denna. Średnia wysokość nad poziomem morza wynosi 160 m n.p.m., a maksymalna dochodzi do 200 m.
Źródła ma tu m.in.: Liwiec. Region przecinają również doliny mniejszych rzek, które stanowią dopływy Bugu bezpośrednio, np. Krzny i Tocznej, jak i pośrednio poprzez Liwiec, np. Muchawki, Kostrzynia i Osownicy.
Główne miasta: Siedlce, Sokołów Podlaski, Łosice.
Podlaski Przełom Bugu • Wysoczyzna Kałuszyńska • Obniżenie Węgrowskie • Wysoczyzna Siedlecka • Wysoczyzna Żelechowska • Równina Łukowska • Pradolina Wieprza • Wysoczyzna Lubartowska