Wyspy Trobriandzkie
Z Wikipedii
Wyspy Trobriandzkie (Wyspy Trobrianda, Trobriandy, nazwa miejscowa: Wyspy Kiriwina) – archipelag kilkunastu wysp i wysepek koralowych o powierzchni około 460 km² położony na Morzu Salomona na wschód od Nowej Gwinei, należą do państwa Papua-Nowa Gwinea. Wyspy są obecnie zagrożonym ekosystemem tropikalnych lasów deszczowych. Archipelag składa się z kilku mniejszych wysepek, z których najważniejsze to Kiriwina (Boyowa), Kaileuna i Vakuta.
Wyspy dla Europy odkryte zostały w 1793 w czasie podróży Antoine Bruny d'Entrecasteaux i nazwane na cześć jednego z uczestników ekspedycji tj. pierwszego oficera Denisa de Trobriand.
[edytuj] Ludność
W 1993 roku archipelag zamieszkiwało około 25 000 autochtonów (Trobriandczyków, nazwa własna: Kiriwina lub Kiliwina). Jest to lud melanezyjski, posługujący się językiem kiriwina z grupy papuaskiej. Struktura społeczna opiera się na rodach matrylinearnych. Współcześnie Trobriandczycy są chrześcijanami, głównie protestantami.
Obyczaje mieszkańców Wysp Trobriandzkich były przedmiotem badań Bronisława Malinowskiego. Ich plonem była m.in. praca Argonauci Zachodniego Pacyfiku z zawartym w niej opisem rytuału kula odbywającego się na wyspach. Dzięki pracom Malinowskiego Trobriandczycy należą obecnie do najlepiej poznanych kultur Melanezji.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Damm, Krystyna i Mikusińska, Aldona (red.), Ludy i języki świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, str. 204
