Wywłócznik okółkowy

Z Wikipedii

Wywłócznik okółkowy
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	wodnikowce
Rodzina	wodnikowate
Rodzaj	wywłócznik
Gatunek	wywłócznik okółkowy
Nazwa systematyczna
'Myriophyllum verticillatum L.
Galeria zdjęć i grafik

Wywłócznik okółkowy (Myriophyllum verticillatum L.) - gatunek rośliny wodnej z rodziny wodnikowatych. W Polsce dość pospolity.

Spis treści 1 Morfologia 2 Biologia 3 Ekologia 4 Bibliografia 5 Przypisy

[edytuj] Morfologia

Pokrój

Bylina podwodna (hydrofit), swobodnie pływająca, bardzo rzadko zakorzeniona w podłożu. Makrofit.

Łodygi 

Długości do 3 m, nierozgałęzione, łamliwe. Czasem u form lądowych, tworzą się proste, płożące się kłącza.

Kwiaty

Kwiatostany wyrastają nad powierzchnię wody. Kwitnie od czerwca do września. W kwiatostanie znajdują się trzy rodzaje kwiatów: żeńskie, męskie i obupłciowe. Pręciki (z wiotkimi nitkami) produkują dużo lekkiego pyłku. Zapylenie przez wiatr.

Owoce 

W postaci drobnych pestkowców - mają zdolność do unoszenia się na wodzie (pływają). Mięsista część owocni z czasem gnije, a wtedy pestka opada na dno, gdzie następuje kiełkowanie. W rozsiewaniu owoców bierze udział również lód, gdyż owocostany wmarzają w lód i w czasie wiosennych roztopów przenoszone są wraz z krą lodową.

[edytuj] Biologia

Rozmnażanie odbywa się głównie sposobem wegetatywnym (zobacz pomnażanie: przez fragmentację kruchych pędów oraz za pomocą turionów. Turiony służą również do przezimowania, ponieważ reszta rośliny gnije późną jesienią. Turiony dobrze znoszą niską temperaturę i wmarznięcie w lód. Na liściach znajdują się wielokomórkowe gruczołki, produkujące śluz i myriofilinę (glikozyd) - szczególnie licznie występują na młodych roślinach.

[edytuj] Ekologia

Występuje w litoralu jezior i dużych rzekach w strefie roślinności elodeidowej. Zasiedla wody eutroficzne, ubogie w związki wapnia, zarówno w wodach stojących jak i wolno płynących, na podłożu mulistym, gliniastym lub torfowym, sięgając do głębokości 3-5 m. Roślina wrażliwa jest na silne falowanie. Występuje zwykle w małych i niezbyt głębokich zbiornikach wodnych: starorzeczach, stawach, gliniankach, torfiankach, rowach melioracyjnych ze stojąca lub wolno płynąca woda. W przeciwieństwie do Myriophyllum spicatum nie jest właściwym gatunkiem jeziornym. Podczas wysychania zbiornika może tworzyć formę lądową, znacznie mniejszą od wodnej i tworzącą małe turiony. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Potametea, Ass. Myriophylletum verticillati ^[1].

[edytuj] Bibliografia

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.