Zamek Biskupów Kamieńskich w Karlinie

Z Wikipedii

Zamek Biskupów Kamieńskich

Okolice Karlina należały do biskupów kamieńskich od około 1280 roku (spadek po Warcisławie II). W 1308 roku biskup Wachholtz zaznacza istnienie zamku w określeniu „castrum nostrum Corlin”. W 1370 roku przeniesiono siedzibę biskupią z Kamienia do Karlina i podjęto decyzję o budowie obronnego zamku. W 1330 r. biskup von Rehberg zwrócił uwagę, w Statutach Kościelnych, na bardzo korzystne usytuowanie swojego zamku w widłach dwóch rzek: Parsęty i Radwi. Karlino otrzymało prawa miejskie na prawach Lubeki w 1385 r. i zostało wyniesione do rangi rezydencji biskupiej. Od lat osiemdziesiątych XIV wieku, większość biskupów kamieńskich mieszkała w Karlinie.

Przyziemia zamku biskupów kamieńskich zbudowano w stylu gotyckim w końcu XII wieku. Zamek wzniesiono na planie czworoboku o wymiarach 11 x 35 metrów. Istniejące fragmenty dawnego zamku składają się z czterech pomieszczeń. Dwa z nich posiadają zachowane sklepienia gwieździsto-żebrowe. Ściany działowe posiadają zachowane otwory drzwiowe.
W ścianie między dużymi salami zachowało się przejście z zdobnym obramowaniem i dwustronny kominek gotycki. W elewacji północno-wschodniej znajdują się ślady otworów okiennych i dwóch portali. W czasie wykopalisk stwierdzono istnienie murów okalających zamek.

W 1409 r. Bogusław VII spalił Karlino; od klęski uchroniła zamek otaczająca woda i skuteczna obrona. Jednak w 1481 r całe Karlino i zamek zostały spalone przez mieszczan kołobrzeskich i koszalińskich. Po zapłaceniu odszkodowania przystąpiono do odbudowy zamku, jego rozbudowę kontynuowano aż do 1575 r.

Kolejni biskupi stworzyli w zamku piękną renesansową rezydencję.
Prawdopodobnie wtedy powstało założenie trójskrzydłowe, na planie regularnym, trójkondygnacyjnego budynku, którego boczne skrzydła zwieńczone zostały szczytami. Przypuszcza się, że zamek zajmował powierzchnię 50 x50 metrów, a przedzamcze 50 x100 metrów.
Wygląd ówczesnego zamku można zobaczyć na mapie Lubinusa.

W latach 1602-1618 biskup Franciszek I, dalej rozbudowuje i uświetnia zamek. W 1761 roku, podczas wojny siedmioletniej zespół zamkowy popada w ruinę i ulega spaleniu. Ruiny zostały rozebrane do przyziemia tak, że ocalała tylko najniższa kondygnacja skrzydła głównego zamku, z zachowanymi sklepieniami gwiaździstymi. Zasypano fosę oddzielającą zamek od miasta i zniszczono dawne zabudowania.

W późniejszym czasie na piwnicach wzniesiono królewski browar a XIX wieczna zabudowa zatarła ślady po bogatym dawniej zamku biskupim.

Zobacz galerię:

http://www.karlino.home.pl/pl/index.php?page=galeria&gal=5

Zobacz też: Karlino