Zbigniew Łagocki

Z Wikipedii

Zbigniew Łagocki (ur. 6 listopada 1927 r. we Lwowie) - fotograf, artysta i pedagog.

Od 1945 mieszka w Krakowie. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej, pracował jako projektant w Polsce i w Szwajcarii. W 1957 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Delegat Polski na kongresach Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej (FIAP) i przewodniczący komisji artystycznej FIAP, w roku 1972 otrzymał tytuł Honoraire Excellence FIAP. Członek Photographic Society of America i organizacji zrzeszającej fotografów profesjonalnych "Europhot".

Juror wielu wystaw, współorganizator - wraz ze Zbigniewem Dłubakiem - znaczących ekspozycji: "Wystawa Fotografii Subiektywnej" (Kraków, 1968) i "Fotografowie Poszukujący" (Warszawa, 1971). Od 1977 roku wykładowca fotografii Wydziału Architektury Wnętrz krakowskiej ASP, od roku 1990 kieruje Katedrą Fotografii Wydziału Grafiki. W 1994 roku otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych.

Jest autorem pierwszego piwnicznego albumu zatytułowanego po prostu "Piwnica" (1968), a także przygotowanej wspólnie z Marią Pyrlik i Leszkiem Wójtowiczem książki "Dom na Groblach. Rzecz o Janinie Garyckiej, Piotrze Skrzyneckim, Piwnicy pod Baranami" (2003). Jego oblicze znalazło się pośród piwnicznych głów w pomniku Bronisława Chromego - stojącym w parku Decjusza - poświęconym artystom Piwnicy.

W 1975 roku otrzymuje medal Niepce’a za zasługi dla rozwoju fotografii. Odznaczony Krzyżem Zasługi w 1974 roku za popularyzację sztuki polskiej za granicą, 1990 zostaje laureatem Nagrody Miasta Krakowa, a w 1993 zostaje odznaczony Krzyżem Kawalerskim O.O.P.