Zbigniew Żwański
Z Wikipedii
Zbigniew Żwański pseudonim ”Noc” (ur. ?, zm. 1977 w Sopocie) – polski żołnierz podziemia niepodległościowego, porucznik, dowódca oddziału NZW w powiecie Ostrów Mazowiecka
Był synem Władysława Żwańskiego pseudonim "Błękit", ostatniego komendanta Okręgu XV NZW – Białystok. W czasie II wojny światowej za sprawą ojca zaangażował się w walki zbrojne z okupantem niemieckim w szeregach LWP, był kilkakrotnie ranny. Po zakończeniu działań wojennych został zdemobilizowany i rozpoczął działalność niepodległościową. Aresztowany w sierpniu 1951 r., został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w lutym 1953 r., na karę dożywotniego więzienia. Został zwolniony w 1958 r.
Według legendy wykreowanej przez niektórych historyków komunistycznych, Żwański bestialsko zamordował chorążego Tadeusza Krawczuka, który dowodził grupą operacyjną UB odpowiedzialną za prowokację w wyniku której zginął pułkownik Władysław Żwański. Krawczuka - ”Nocy” wskazać mieli członkowie ochrony przybocznej ”Błękita” : Tadeusz Malinowski pseudonim "Bimbo", oraz Czesława Tymiński pseudonim "Mściwy". Naprawdę Tadeusz Krawczuk zginął w wypadku kolejowym, próbując pod wpływem alkoholu zatrzymać przejeżdżający pociąg.