Zbigniew Sikora
Z Wikipedii
Zbigniew Sikora (ur. 1924, zm. 1970) – major Wojska Polskiego, funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa.
Pracę w organach bezpieczeństwa rozpoczął w 1944 r., w nowo utworzonym Resorcie Bezpieczeństwa Publicznego przy Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. Od lipca 1945 r. pracował jako oficer śledczy w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Zgorzelcu, a od lutego 1947 r. w Jeleniej Górze. Tam pod koniec pobytu pełnił obowiązki zastępcy szefa PUBP. Następnie od września 1947 do listopada 1954 r., kolejno: zastępca szefa PUBP w Brzegu, zastępca szefa i p.o. szef PUBP w Ząbkowicach Śląskich, szef PUBP w Kamiennej Górze. Od 29 października 1953 r. inspektor ds. szkolenia zawodowego przy Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu. W lipcu 1956 r. awansowany do stopnia majora. Następnie od 3 stycznia 1957 r. sprawował funkcję zastępcy naczelnika Wydziału III Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej we Wrocławiu, później od lipca 1962 r. do śmierci (w 1970 r.), naczelnik Wydziału IV KW MO we Wrocławiu.
[edytuj] Źródło
- Metody pracy operacyjnej aparatu bezpieczeństwa wobec kościołów i związków wyznaniowych 1945-1989 - IPN Warszawa 2004