Zbrodnia w Łebedynie
Z Wikipedii
Zbrodnia łebedyńska - wydarzenia w historii Ukrainy, mające miejsce 26 listopada - 26 grudnia 1708 roku (starego stylu, w grudniu 1708 - styczniu 1709 roku nowego stylu) i związane z obecnością w Łebedynie komisji śledczej obradującej pod przewodnictwem kniazia Mienszykowa. Zbrodnia wpisuje się w antykozackie represje, mające na celu uśmierzyć niepokoje na Ukrainie i wzięcie odwetu na zwolennikach Mazepy.
Podstawą dla działań komisji był ukaz Ukaz wojskowoj starszynie, uszedszej s Mazepoj k szwedam z 1 października 1708 roku, który między innymi nakazywał kozakom-zwolennikom Mazepy powrót do siedzib pod groźbą kary śmierci, utraty majątku i zesłania członków rodzin [1]. Śledczy zamęczyli na torturach około 900 zwolenników Mazepy, przede wszystkim kozacką starszyznę, ale także i ludność cywilną. Zabitych pochowano we wspólnej, tak zwanej hetmańskiej mogile w ogrodach za miastem. Wysoki kopiec zniszczono buldożerami dopiero 1954 roku w celu budowy ulicy. Natomiast w 1993 roku na miejscu tym wzniesiono pamiątkowy krzyż.
Wydarzenia łebedyńskie wzmiankuje w Istorii Małoj Rosji Mykoła Markiewicz (1842-1843) [2]. Wspomina o nich również arcybiskup charkowski Filaret (Humilewskij) w dziele Istoriko-statisticzeskoje opisanije char'kowskoj jeparchii (1852-1859).
[edytuj] Przypisy
- ↑ Tekst ukazu w języku rosyjskim (nr 2801)
- ↑ Mykoła Markiewicz, Istorija Małoj Rossii, T. II, Gława Глава XLVII, Moskwa 1842-1843, on-line
