Zdzisław Krasnodębski (filozof)
Z Wikipedii
Zdzisław Krasnodębski (ur. 1953) - polski socjolog i filozof społeczny.
W latach 1976-1991 wykładał socjologię teoretyczną i filozofię społeczną na Uniwesytecie Warszawskim. Od 1995 profesor Uniwersytetu w Bremie, a od 2001 także Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Współpracował z miesięcznikiem "Znak", "Rzeczpospolitą", "Faktem" oraz "Dziennikiem" (w tym dodatkiem "Europa").
Znany krytyk przebiegu polskiej transformacji ustrojowej oraz elit politycznych III RP. Często nazywany "głównym ideologiem IV RP", do którego miana sam jednak się nie poczuwa.[potrzebne źródło] W 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.[1]
Od 10 lipca 2007 członek Rady Służby Publicznej przy Prezesie Rady Ministrów.
[edytuj] Najważniejsze publikacje
- "Rozumienie ludzkiego zachowania" (1986)
- "Upadek idei postępu" (1991)
- "Postmodernistyczne rozterki kultury" (1996)
- "Max Weber" (1999)
- "Demokracja peryferii" (2003)
- "Zmiana Klimatu" (2006)
- "Drzemka rozsądnych" (2006)
