Zeltbahn

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Zeltbahn - niemiecka płachta namiotowa, przodek polskiej pałatki, używana przez wojska Republiki Weimarskiej oraz siły zbrojne III Rzeszy. Zeltbahn, podobnie jak pałatka, może pełnić rolę peleryny dla jednego żołnierza, tymczasowego "daszku", zaś połączenie co najmniej czterech Zeltbahnów i usztywnienie ich za pomocą gałęzi drzewa, daje w rezultacie rodzaj namiotu, w którym mogło spać 4. żołnierzy. Zeltbany posiadały na rogach metalowe oczka, na bokach kilka tasiemek i posiadały w komplecie bakielitowe łączniki z taśmami umożliwiające ich szybkie zestawianie w namioty.

Zelthahn został zaprojektowany przez prof. Wilhelma Kraasa z Berlina, w roku 1926. Pierwotnie wykonywany był z nieimpregnowanej tkaniny bawełnianej w kolorze "feldgrau" lub zielonym. W 1929 r. zaczęto produkować jego wersję ze wzorem maskującym. "Geometryczny" wzór maskujący, którym zadrukowywano "Zeltbahn" oparty był na wspólnym projekcie Kraasa oraz Jochana Gantza, stworzonym w oparciu o wywodzący się z kubizmu układ krzywych umieszczonych na tle w postaci cienkich, pionowych kreskek, początkowo w kolorze jasno-brązowym, później zielonym.

Zeltbahn wyprodukowany w milionach egzemplarzy, stanowił nieodłączną część ekwipunku armii niemieckiej podczas II wojny światowej. Od 1944 r., ze względów oszczędnościowych szyto go z tkanin zastępczych (Beu-Leinnen). Po wojnie przez krótki czas stosowała go armia Czechosłowacji.

Zeltbahn 31, fonetycznie po polsku mówiony "celta".

trójkątny kształt, była nieprzemakalna i mogła służyć jako: -schronienie [np namiot] -strój polowy [maskowanie się] kolorystyka była bardzo szeroka, znane są dwustronnie barwione z numerem "rodzaju barwy", są też jednostronne z białym podkładem jako zimowym,

BUDOWA: -oba boki miały 203cm dł., podstawa 250cm dł. [w przybliżeniu] -na krótszych bokach znajdowało się 12 sztuk guzików i tyleż samo dziurek -na podstawie było 6 sztuk stalowych oczek [o otworach przelotowych], przechodziła przez nie linka naciągowa, a powyżej dziurki na 6 guzików -czarna 2 metrowa linka -4 częściowy maszt drewniany [stelaż] -dwa śledzie, z otworem na sznurek ułatwiającym wyciąganie z ziemi. -worek w którym noszono Zeltbahn wraz z "ekwipunkiem namiotu"

śledzie: były produkowane z lekkich stopów aluminium, stali, drewna impregnowanego, bakelitu. aluminium wczesne 1937-39 znajduje się też z 1940, późniejsze problemy z surowcami spowodowały potrzebę stosowania tańszych materiałów- min. produkcja śledzi z drewna; dlatego im młodsza Zeltbahn tym gorsza tkanina-dochodziło nawet do tego że nie były nieprzemakalne. często znajdowane są druty spełniające rolę śledzi.

worek: podobny do wersji szwajcarskiej jedynie kształtem, worek wykonany z gabartyny lub cienkiego brezentu w kolorze szarym, feldgrau, oliwkowozielonym, żółtozielonkawym [wersja tropikalna], brązowa, beżowa. zamykany na 1 lub 2 guziki, wczesne wersje miały skórzane paski- do mocowania na innych elementach ekwipunku

Zeltbahn: guziki i dziurki na krótszych bokach służyły do przypinania dodatkowych płacht [czyli kolejnych "celt"] dzięki czemu można było zbudować namiot: zamknięty lub otwarty wedle potrzeb. na środku miała otwór na głowę, zamykany przez dwie klapki nachodzące na siebie. początkowo istniał też przypinany kaptur ale potem zaniechano produkcji. narożniki (było ich 3) miały metalowe oczko na słupki stelaż lub linę zależnie od potrzeb. 1 lub 2 sztuki "Zeltbahn" mogły służyć jako schronie poprzez zrobienie z nich coś w rodzaju "ściany" osłaniającej przed wiatrem , 4 sztuk wystarczał na zrobienie namiotu w kształcie piramidy dla 4 osób. były też projekty namiotów dla 8 osób i 16. -inne zastosowanie: jako nosze dla rannych, złączenie 2 sztuk i wypełnienie ich suchym drewnem umożliwiało przeprawę przez wodę,

od 1944 roku problemy logistyczne spowodowały że Zeltbahn była dostępna jedynie dla wyselekcjonowanych jednostek.