Zespół Doradców Ekonomicznych
Z Wikipedii
Zespół Doradców Ekonomicznych (Council of Economic Advisers, CEA) - istniejący od 1946 roku organ, będący częścią Kancelarii Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Został on powołany na mocy Ustawy o Zatrudnieniu z 1946 roku w celu zapewnienia Prezydentowi obiektywnych analiz ekonomicznych i pomocy w rozwoju oraz stosowaniu narzędzi polityki gospodarczej. W skład zespołu wchodzi trzech członków desygnowanych przez prezydenta i zatwierdzanych przez Senat.Prezydent wyznacza również jednego z członków na stanowisko Przewodniczącego. Od 2006 roku na czele CEA stoi amerykański ekonomista Edward Lazear wielokrotnie nagradzany, między innymi nagrodą Adama Smitha w roku 2003. Instytucja ta zajmuje się on polityką gospodarczą Białego Domu. Do jej najważniejszych zadań należy :
- przygotowanie corocznego raportu o stanie gospodarki
- zbieranie informacji dotyczących rozwoju gospodarczego i trendów ekonomicznych, ich analiza i badanie ich współdziałania z zastosowanymi instrumentami polityki gospodarczej
- doradzanie Prezydentowi w kwestii przeciwdziałania niekontrolowanym zmianom stanu zatrudnienia, poziomu cen, wielkości produkcji i siły nabywczej ludności.
- przygotowanie raportów dotyczących sytuacji gospodarczej i kierunków polityki gospodarczej na prośbę Prezydenta
Spis treści |
[edytuj] Struktura instytucji
Przewodniczący jest najważniejszą osobą w Zespole. Jest on odpowiedzialny za ustalanie oficjalnego stanowiska Zespołu. Pozostali dwaj członkowie kierują badaniami Zespołu dotyczącymi poszczególnych dziedzin. Reprezentują też oni Zespół w czasie spotkań z przedstawicielami organów władzy państwowej oraz współpracują z przewodniczącym w formułowaniu rad ekonomicznych. Oprócz 3 stałych członków w pracach CEA bierze też udział 10 zawodowych ekonomistów, zazwyczaj w stopniu profesora, którzy przebywają na kilkuletnich urlopach w swoich uczelniach. Asystują im młodsi asystenci, absolwenci uczelni ekonomicznych, którzy podobnie jak profesorowie, spędzają na pracy w Zespole rok lub dwa lata. CEA zatrudnia ponadto na stałe 4 statystyków, zajmujących się analizą i interpretacją danych ekonomicznych. Cechą charakterystyczną Zespołu jest jego akademicki charakter, wyróżniający go spośród innych instytucji. Pracownicy CEA, posiadający silne zaplecze w społeczności uniwersyteckiej, uzyskują wparcie teoretyczne pod względem dostępu do najnowszych osiągnięć nauk ekonomicznych.
[edytuj] Byli przewodniczący Zespołu
- Edwin G. Nourse 1946-1949
- Leon H. Keyserling 1949-1950 (pełniący funkcję przewodniczącego); 1950-1953
- Arthur F. Burns 1953-1956
- Raymond J. Saulnier 1956-1961
- Walter W. Heller 1961-1964
- Gardner Ackley 1964-1968
- Arthur M. Okun 1968-1969
- Paul W. McCracken 1969-1971
- Herbert Stein 1972-1974
- Alan Greenspan 1974-1977
- Charles L. Schultze 1977-1981
- Murray L. Weidenbaum 1981-1982
- Martin Feldstein 1982-1984
- Beryl W. Sprinkel 1985-1989
- Michael J. Boskin 1989-1993
- Laura D'Andrea Tyson 1993-1995
- Joseph E. Stiglitz 1995-1997
- Janet Yellen 1997-1999
- Martin Neil Baily 1999-2001
- R. Glenn Hubbard 2001-2003
- N. Gregory Mankiw 2003-2005
- Harvey S. Rosen 2005
- Ben S. Bernanke 2005-2006
[edytuj] Inne wpływowe osoby związane z Zespołem Doradców Ekonomicznych
- John D. Clark 1946-1953
- James Tobin 1961-1962
- Otto Eckstein 1964-1966
- Hendrik S. Houthakker 1969-1971
- William D. Nordhaus 1977-1979
