Zevulun Orlev
Z Wikipedii
| Zevulun Orlev ur. 1945 |
|
 |
|
| Minister ds. socjalnych w II rządzie Ariela Szarona |
|
| Okres urzędowania | od 2003 do 2004 |
| Przynależność polityczna | Narodowa Partia Religijna |
Zevulun Orlev (hebr. זבולון אורלב, ur. 9 listopada 1945) - izraelski polityk. Jest członkiem Knessetu z ramienia Narodowej Partii Religijnej (Mafdal). Jest bohaterem wojennym - otrzymał medal za doskonałą służbę podczas Wojny Yom Kippur.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys ogólny
Urodził się w Rehovot, obecnie mieszka w Jerozolimie, jest żonaty i ma czwórkę dzieci. Ukończył studia z nauk humanistycznych i społecznych na Uniwersytecie Hebrajskim i pedagogikę w koledżu Moreshet Yaakov. Potem został nauczycielem, a także dyrektorem generalnym w ministerstwie edukacji.
[edytuj] Kariera polityczna
Orlev jest członkiem Mafdalu, głównej partii politycznej propagującej ruch religijnego syjonizmu. Jako członek Knessetu, Orlev skupia się na sprawach socjalnych i ekonomicznych, jest autorem wielu uregulowań prawnych. Został m.in. laureatem nagrody dla najlepszego legislatora w piętnastym Knessecie.
[edytuj] Minister ds. socjalnych
Po wyborach w 2003 roku do szesnastego Knessetu, Orlev został ministrem pracy i spraw socjalnych w drugim rządzie Ariela Szarona. Jednakże dwa najważniejsze ekonomicznie ministerstwa: finansów i spraw wewnętrznych trafiły w ręce liberałów, Beniamina Netaniahu i Abrahama Poraza. Orlev nie był w stanie zatrzymać realizacji planu Netaniahu, zakładającego m.in. cięcia w wydatkach na cele socjalne oraz prywatyzację na masową skalę. W efekcie tego Orlev był wielokrotnie krytykowany za swe ministerialne działania.
[edytuj] Orlev vs. Eitam
Swego czasu głośny był konflikt wewnątrzpartyjny pomiędzy Efi Eitamem a Orlevem. Ten drugi postrzegany był jako lider frakcji pragmatycznej w Mafdalu, w przeciwieństwie do Eitama - zwolennikiem twardego stanowiska i nie zmieniającego swoich poglądów i przekonań. Orlev oskarża Eitama o skupianie się tylko na kwestii osadnictwa, a ten odwdzięcza mu się posądzeniami o nie wypełnianie obowiązków religijnych, brak wsparcia dla osadników z Gush Katif i brakiem chęci dla rozwiązania problemów socjoekonomicznych. Eitam miał zwłaszcza pretensje do Orleva o pozostanie w rządzie Szarona, nazywając go "Meimadnikiem" (członkiem ugrupowania lewicowego Żydów religijnych Meimad) i "uzależnionym od stołka". Orlev odpowiedział, iż jedyną drogą do przeszkodzenia w realizacji planu Szarona jest pozostanie w rządzie i próby dokonania tego "od środka". Jednocześnie zwracał uwagę na konieczność ochrony innych interesów Mafdalu, takich jak religijna edukacja czy usługi. Zarazem podkreślał konieczność przeciwstawiania się skrajnie nacjonalistycznym i mesjanistycznym poglądom Eitama. Wkrótce potem jednak ministrowie z Narodowej Partii Religijnej również opuścili rząd Szarona.
