Ziemia wiska
Z Wikipedii
Ziemia wiska - ziemia na średniowiecznym północno-wschodnim Mazowszu. Stolicą ziemi była Wizna.
Już w XI wieku była grodem strzegącym wschodniej granicy Mazowsza przed najazdami Jaćwingów. W XI wieku najdalej wysunięta pozycja piastowska w kierunku Jaćwieży. Gród często był obiektem ataków Jaćwingów, Prusów i Litwinów. Przez jakiś czas książę litewski Witenes miał w posiadaniu gród wiski, który był dla niego ważnym punktem obrony przeciwko krzyżakom. Książę Mazowiecki Bolesław po przymierzu z Litwinami pozostawił Wiznę w ich posiadaniu mimo protestów Krzyżaków. Gdy Krzyżacy zdobyli i zburzyli Wiznę, książę Bolesław samodzielnie odbudował gród w r. 1296 i obsadził ją swoimi zastępami.
Od tej pory Wizna zaczyna stawać się centrum oddzielnej dzielnicy książęcej w której około roku 1340 rządził Ziemowit II. W roku 1382 tenże Ziemowit zastawia Wiznę z całą kasztelanią Krzyżakom za 7000 florenów. Obszar wielokrotnie w tamtych czasach zastawiany i wykupowany. W 1468 roku wyrok sądu złożonego z dostojników królewskich pozbawił Katarzynę, księżną mazowiecką, praw do Ziemi wiskiej i przyłączył ją do Korony.
Ziemia wiska dzieliła się na dwa powiaty: wiski i wąsoski. Znajdowało się w niej w XVIw. 280 wsi (133 w powiecie wiskim i 147 w wąsoskim).
