Znak wolnej burty
Z Wikipedii
Znak wolnej burty - oznaczenie składające się z: kręgu wolnej burty oraz linii ładunkowych wskazujących największe dopuszczalne zanurzenie statku w różnych okolicznościach i różnych porach roku, według zasad określonych w konwencji o liniach ładunkowych, przyjętej w Londynie dnia 5 kwietnia 1966 r.
W kręgu wolnej burty znajdują się litery oznaczające towarzystwo klasyfikacyjne z którego klasą pływa statek. Dla przykładu PR - Polski Rejestr Statków, LR - Lloyd's Register, NV - Det Norske Veritas, BV - Bureau Veritas.
Statek może sie maksymalnie zanurzyć do górnej krawędzi linii odpowiedniej dla strefy w której statek się znajduje. Podział świata na strefy i czas obowiązywania zimy i lata w niektórych z tych stref został określony w załączniku do konwencji. Mniejsze zanurzenie (większa wolna burta) zapewnia statkowi zapas pływalności i większą wysokość pokładu oraz nadbudówek nad wodą, co zmniejsza szanse na jego uszkodzenie i zatopienie w warunkach złej pogody, jaka jest bardziej prawdopodobna w sezonach zimowych.
Linie pokazujące maksymalne zanurzenie w wodzie słodkiej pozwalają na takie załadowanie statku, stojącego w porcie o wodzie słodkiej, że po przejściu do wody morskiej zanurzenie zmniejszy się (ze względu na większy ciężar właściwy wody morskiej) do letniej (lub tropikalnej) linii zanurzenia.
Naszywany na krawacie, znak wolnej burty dyskretnie podkreśla przynależność marynarzy do tej właśnie grupy zawodowej podczas spotkań towarzyskich z ludźmi niezwiązanymi z morzem.
[edytuj] Historia
Po rozwinięciu się i upowszechnieniu ubezpieczeń statków częstą praktyką było załadowanie możliwie dużej ilości ładunku, w celu zwiększenia zarobku armatora. Naruszano przy tym zasady bezpieczeństwa, często nieświadomie. Nierzadko też statki w złym stanie technicznym wysoko ubezpieczano i wysyłano w morze przeładowane, aby w razie zatonięcia (prawdopodobnego) podjąć pieniądze z ubezpieczenia. W tych katastrofach straciło życie wielu marynarzy, co poruszyło Członka Brytyjskiego Parlamentu Samuela Plimsolla. Doprowadził on do uchwalenia przez parlament ustawy w 1875 roku, regulującej kwestie bezpieczeństwa żeglugi, przekształconej w 1876 roku w Merchant Shipping Act. Wprowadzone wtedy oznaczenia minimalnej wolnej burty nazwano znakiem Plimsolla.
Zobacz też: wolna burta.
