Zosia (Pan Tadeusz)

Z Wikipedii

Zosia - jedna z postaci występujących w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza.

Córka Ewy Horeszkówny i owego Wojewody, który wraz z żoną dokonał żywota gdzieś na Syberii. Urodziła się przed wywiezieniem rodziców, z logiki opowiadanych przez Jacka Soplicę zdarzeń wynika, że najpóźniej w 1795 roku. W czasie akcji poematu Zosia musiałaby więc mieć co najmniej 16 lat. Jednakże Sędzia mówi o niej iż "wyrasta z dziecięcia", a Telimena wprost: "zaczynasz rok czternasty".

Tak czy inaczej, po śmierci rodziców wychowanie Zosi powierzono Telimenie, przyjaciółce zmarłej matki, która dłuższy czas mieszka z nią w Sankt Petersburgu. W chwili zawiązania akcji poematu Zosia wraz z opiekunką od dwóch lat mieszka w Soplicowie, ukryta przed światem (niezbyt skutecznie, o czym świadczą nieszczęśliwe zaloty Saka Dobrzyńskiego), w myśl koncepcji wychowawczych Telimeny.

Dziewczynka lubi zajmować się ogródkiem i w utworze wielokrotnie przedstawiana jest w otoczeniu przyrody. Zosia postrzegana jest przez innych bohaterów utworu jako delikatna, dobrze wychowana i naturalna panienka, o zachwycającej urodzie: jasnych włosach(związanych najczęściej w warkocze), niebieskich oczach.