Zuleyka z Talgaru

Z Wikipedii

Zuleyka z Talgaru - to fikcyjna postać z sagi A. Sapkowskiego, pojawia się w tomie Wieża jaskółki.

Zuleyka z Talgaru - królowa Koviru, Poviss, Naroku, Velhadu i Talgaru, żona Esterada Thyssena od 29 lat.

Według opisu „była niewysoka, raczej tęgawa i sympatycznie nieładna”. Ubierała się w luźne suknie, nijakie w kroju i o szaroburej tonacji. Nie stosowała makijażu i nie nosiła biżuterii, chodziła w czepku, zaś wieczorem, gdy nikt nie widział, zakładała okulary.

Głęboko wierząca, czego przejawem jest jej zafascynowanie Dobrą Księgą („wiedźmińskim” odpowiednikiem Biblii), skąd czerpała swoją mądrość życiową (np. „Po modestii ich poznacie prawość ich”, „Dobra Księga uczy nas, byśmy zachowywali powściągliwość w osądzaniu bliźnich, bo i nas kiedyś osądzą”).

Miała duży wpływ na męża, chociaż nieraz nie zdawała sobie z tego sprawy. To ona podsunęła mu pomysł załatwienia sprawy z pomocą dla Redanii tak, by nie złamać traktatu o neutralności z Nilfgaardem. Kochała swojego syna Tankreda i pragnęła, by się ustatkował i rozstał ze złym towarzystwem, z tego względu podjęła współpracę z czarodziejką Shealą de Tancarville w zamian za pomoc w zmianie usposobienia syna.