Związek Achajski
Z Wikipedii
Związek Achajski to związek państw greckich który założono około 281 p.n.e. z inicjatywy czterech miast położonych w zachodniej części Achai - Dyme, Patraj, Tritaja, Faraj[1]. W szczytowym okresie obejmował 10 miast.
Wszystkie miasta jak i wszyscy obywatele Związku mieli równe prawa. Na czele Związku Achajskiego stało dwóch przywódców, a od 256 p.n.e. tylko jeden zwany strategiem. Razem z demiurgami (było ich dziesięciu), tworzyli radę, która zajmowała się sprawami Związku i przewodniczyła na zgromadzeniach ogólnych, które zwoływano w sprawach wojny i pokoju. W sprawach mniejszej wagi zwracano się do zgromadzenia zwanego synodos, które zbierało się kilka razy w roku.
Znaczenie Związku Achajskiego bardzo wzrosło po przystąpieniu Sykionu. W jego ślady poszły Megalopolis, Korynt, Megara, i inne miasta Arkadii. W 245 na czele Związku Achajskiego stanął Aratos z Sykionu. Związek stał się wówczas największą potęgą polityczną Grecji.
Przeciwko Związkowi podjęła wojnę Sparta, a jej król Kleomenes III zadał wojskom Związku Achajskiego wiele dotkliwych klęsk. Aratos w zamian za przyjęcie garnizonu macedońskiego do twierdzy korynckiej uzyskał pomoc króla Macedonii, Antygonosa Dosona, Sparta została pokonana w 222.
W czasie pierwszej wojny macedońskiej Związek Achajski stał po stronie Macedonii przeciwko Rzymianom, ale już w drugiej wojnie macedońskiej sprzymierzył się z Rzymem przeciwko Macedonii.
W 147 Związek Achajski rozpoczął wojnę z Rzymem. W następnym roku został pokonany i rozwiązany, a Grecja stała się prowincją rzymską.
Ustrój Związku Achajskiego, był zdaniem większości uczonych, inspiracją dla twórców konstytucji Stanów Zjednoczonych[1].
[edytuj] Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Praca zbiorowa, 2005, Wielka Historia Świata, t.8, Polskie Media Amer.Com, str. 179, ISBN 83-7425-033-8.
