Zygmunt Chychła
Z Wikipedii
 |
||
| Boks | ||
 Złoto |
1952 Helsinki |
waga półśrednia |
Zygmunt Chychła (ur. 6 listopada 1926 w Gdańsku) – bokser, zdobywca pierwszego po wojnie złotego medalu olimpijskiego dla Polski.
Treningi rozpoczął w 1939 w polskim klubie Gedania. Po rozpoczęciu wojny został przez władze niemieckie pozbawiony obywatelstwa gdańskiego, a w 1944 przymusowo wcielony do Wehrmachtu. We Francji zdezerterował, po czym trafił do 2 Korpusu Polskiego gen. Andersa we Włoszech. Do Polski wrócił w 1946.
W 1947 debiutował w bokserskiej reprezentacji Polski u samego Feliksa Stamma. W 1948 pojechał na igrzyska olimpijskie do Londynu, gdzie dotarł do ćwierćfinału.
W 1951 w Mediolanie zdobył mistrzostwo Europy. W Plebiscycie "Przeglądu Sportowego" został wybrany najlepszym polskim sportowcem roku.
Na kolejnych igrzyskach w Helsinkach w 1952 zdobył złoty medal, wygrywając w finale z reprezentantem ZSRR Siergiejem Szczerbakowem. W drodze do finału zwyciężył mistrza olimpijskiego z Londynu i mistrza Europy z Oslo Júliusa Tormę (Czechosłowacja). W tym samym roku ponownie wygrał Plebiscyt "Przeglądu Sportowego".
Po powrocie z Olimpiady dowiedział się, że jest chory na gruźlicę. Postanowił wycofać się ze sportu, jednak polskie władze sportowe nie chcąc aby zawodnika zabrakło na Mistrzostwach Europy w Warszawie 1953 wprowadziły go w błąd, twierdząc, że choroba się cofnęła. Chychła wystartował w mistrzostwach, zdobywając złoty medal. Wskutek braku leczenia u sportowca rozwinęła się gruźlica, która spowodowała sporą jamę w płucach. Załamany, zakończył karierę sportową w 1953 roku. Na początku lat 70. wyemigrował do Niemiec.
Wystąpił 17 razy w reprezentacji Polski, 15 walk wygrał i 2 przegrał.
Stoczył 263 walki, 241 wygrał, 10 zremisował i 12 przegrał.
W 2003 Rada Miasta Gdańska przyznała bokserowi tytuł Honorowego Obywatela Miasta.
Dziś Zygmunt Chychła mieszka w Domu Seniora w Hamburgu.
