AZL Żelazny
Z Wikipedii
AZL Żelazny – grupa akrobacyjna Aeroklubu Ziemi Lubuskiej powstała w 2000 roku, często występująca podczas pokazów lotniczych w Polsce i za granicą. Zespół korzysta z czerwono-białych samolotów Zlin Z-526 i Z-50. Nazwa zespołu pochodzi od nazwy jej sponsora.
Spis treści |
[edytuj] Skład zespołu
- Lech Marchelewski - Lider - Zlin-526F + ś.p.
- Piotr Banachowicz - Lewoskrzydłowy - Zlin-526 AFS + ś.p.
- Krzysztof Kossiński - Prawoskrzydłowy - Zlin-526 AFS
- Piotr Haberland - Lewoskrzydłowy - Zlin-50
- Tadeusz Kołaszewski - Prawoskrzydłowy - Zlin-50
- Wojciech Krupa - Prowadzący - Zlin-50
- Tomasz Grabowski - Co-pilot - Zlin-526F
numery przy nazwiskach odpowiadają numerom maszyn umieszczonym na skrzydłach samolotów
[edytuj] Wypadki
[edytuj] 2 czerwca 2003
2 czerwca 2003 roku w czasie lotu treningowego samolotem Let L-200 Morava w okolicach Zielonej Góry doszło do tragicznego wypadku, w którym zginęło dwóch pilotów grupy Marek Dubkiewicz i Sebastian Chrząszcz[1]. Michał Wiśniewski z zespołu Ich Troje złożył hołd pilotom, nagrywając dla uczczenia ich pamięci utwór pt. Requiem.
[edytuj] 1 września 2007
1 września 2007 roku o godzinie 15.46 (czasu lokalnego) podczas Radom Air Show doszło do wypadku w trakcie wykonywania akrobacji, podczas którego zginęło dwóch pilotów należących do zespołu: Lech Marchelewski (60 lat, nalot 4900 godzin), płk rezerwy, dyrektor Aeroklubu Ziemi Lubuskiej, doświadczony pilot i twórca tej grupy akrobacyjnej, oraz Piotr Banachowicz (25 lat, wylatał 500 godzin), inżynier pilot.
Kolizja nastąpiła w trakcie wykonywania na trzech maszynach pętli z rozejściem u szczytu - tzw. "rozety". Samoloty miały minąć się w najniższym punkcie manewru w bardzo małej odległości od siebie, jednak z nieznanych przyczyn samolot Lecha Marchelewskiego zderzył się z samolotem Piotra Banachowicza. Samoloty uległy w zderzeniu niemal całkowitemu zniszczeniu, a piloci najprawdopodobniej zginęli natychmiast w momencie kolizji. Na ziemię spadły już tylko szczątki obu maszyn.
Przyczyny tragedii badają prokuratura i Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych. Jako najbardziej prawdopodobną przyjęły hipotezę o błędzie pilota[2].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Maja Sałwacka. "Żona pilota wini aeroklub", Gazeta.pl, 25 lipca 2006 [dostęp 1 września 2007].
- ↑ Piotr Żytnicki, Maja Sałwacka, Monika Firlej. "Los ściga lotnika", Gazeta.pl, 10 września 2007 [dostęp 11 września 2007].
