Fizyka jądrowa
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Fizyka jądrowa - dział fizyki zajmujący się jądrami atomów. Jądra składają się z protonów i neutronów, powiązanych siłami jądrowymi. Są to siły krótkiego zasięgu w porównaniu np. z siłami elektromagnetycznymi, posiadające własność wysycania. Oznacza ona, że nukleon (proton lub neutron) oddziaływanie z każdym kolejnym nukleonem jest coraz słabsze, co sprawia, że oddziałuje on głównie z najbliższymi nukleonami. Jednym z przejawów własności wysycania jest fakt, że energia wiązania – tj. energia potrzebna na rozdzielenie jądra na nukleony – nie jest proporcjonalna do liczby nukleonów w jądrze.
Fizyka jądrowa bada budowę i stabilność jąder, tworząc ich modele: model kroplowy, model powłokowy, model Fermiego czy też model kolektywny. Niektóre jądra są niestabilne, to znaczy rozpadają się. Rozpady te są całkowicie przypadkowe, dlatego dla próbki złożonej z wielu atomów można określić czas połowicznego zaniku (połokres rozpadu). Jest to czas, po którym połowa jąder danego typu rozpada się na mniejsze. Produkty rozpadu mogą też być niestabilne. Tworzą się w ten sposób tzw. szeregi promieniotwórcze.
Rozpad jądra jest jednym z typów przemian jądrowych. Możliwe są też reakcje syntezy, gdzie nukleony lub jądra łączą się, tworząc większe jądro. Taka reakcja musi pokonać siły elektrostatyczne, którymi reagujące jądra odpychają się od siebie. Warunkiem zajścia takiej reakcji jest odpowiednio wysoka energia (temperatura) – mówi się wtedy o temperaturze zapłonu. Przykładem takiej reakcji jest synteza helu z wodoru, jedno ze źródeł energii jądrowej w gwiazdach.
Przemiany jądrowe uwalniają cząsteczki o bardzo dużej energii zwane promieniowaniem jądrowym jest ono niebezpieczne dla żywych organizmów. Najczęściej występującymi rodzajami promieniowania są: alfa (jądra helu), beta (elektrony) i gamma (wysokoenergetyczne fotony).
Zobacz też: Fizyka atomowa
