Helluland

Z Wikipedii

Helluland to nazwa nadana jednemu z trzech lądów odkrytych przez Leifa Erikssona ok. 1000 roku n.e., na północno-wchodnich wybrzeżach Ameryki Północnej. Helluland został opisany w Islandzkich sagach jako ląd pokryty dużymi płaskimi kamieniami (od czego pochodzi nazwa "Helluland" czyli "Ziemia Płaskich Kamieni"). Dzięki tym wskazówkom, historycy przypuszczają że Helluland to prawdopodobnie Ziemia Baffina, kanadyjska wyspa należąca do terytorium Nunavut.

Dzięki świadectwu sag, wiemy że wikińscy odkrywcy prawdopodobnie nawiązali kontakt ze rdzenną ludnością tego regionu, należącą do kultury Dorset. Ludność ta była określana w sagach terminem skraelings, aczkolwiek z tego prawdopodobnego kontaktu nie wynikły żadne znaczące implikacje.

Helluland był pierwszym lądem w Ameryce Północnej do którego dotarli Wikingowie. Jakkolwiek Leif Eriksson zdecydował że ze względu na niegościnny charakter terenu, nie założy tutaj osady. Kontynuował podróż dalej na południe do Markland (prawdopodobnie Labrador) i Vinland (Nowa Fundlandia).