Idżtihad
Z Wikipedii
Idżtihad (arab. اجتهاد )- rozwijanie prawa, "wysiłek twórczy"; twórcza, racjonalna interpretacja szariatu, zdyscyplinowane posługiwanie się rozumem pomagające w dostosowywaniu prawa islamu do nowych warunków. W nowej sytuacji, nieokreślonej wyraźnie w prawie poprzez metodę wnioskowania przez analogię (kijas) należało znaleźć taki element, który w sposób istotny byłby podobny do sytuacji już opisanej przez przepisy prawne. Kiedy powstał konsensus (idżma) zatwierdzający taką ogólną zasadę, powinna być ona uważana za niepodważalną prawdę. Za uzasadnienie takiego działania uważa się fragment hadisu: Uczeni są dziedzicami proroków[1]. Przeciwieństwem idżtihadu jest metoda taklidu (naśladowania).
Osoba stosująca idżtihad to mudżtahid.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Albert Habib Hourani, Janusz Danecki: Historia Arabów. Gdańsk: Wydawnictwo MARABUT, 2002, s. 78. ISBN 83-916703-1-7.