Menachem Mendel Schneerson

Z Wikipedii

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.

Lubawicz Rebe – Rabi Menachem Mendel Schneerson, błogosławionej pamięci (ur. w 1902 r.) zmarł we wczesnych godzinach rannych trzeciego tamuz 5754 roku od stworzenia świata (1994). Oto krótka biografia Rebego i nota o jego Ohelu.

Rebe

Krótka biografia

Rabi Menachem M. Schneerson błogosławionej pamięci (1902-1994) siódmy przywódca chasydzkiej dynastii Chabad-Lubavitch był uważany za najbardziej wybitną osobowość współczesności. Dla setek tysięcy zwolenników, milionów sympatyków i wielbicieli na całym świecie był on – i ciągle pozostaje – „Rebe”. Bez wątpienia, bardziej niż ktokolwiek inny, był to człowiek osobiście odpowiedzialny za ożywienie świadomości i duchowe przebudzenie świata żydowskiego. Rebe urodził się w 1902 roku 11 nisan w Nikołajewie w Rosji, jako syn sławnego kabalisty i talmudysty, późniejszego rabiego Lewi Jicchaka i rebecyn Chany Schneersonów. Imię otrzymał po swoim pradziadku – trzecim rebe, rabim Menachemie Mendlu z Lubawicz. (Jego matka rebecyn Chana (1880-1964) wykazała się legendarną odwagą i zmyślnością, gdy jej sławny mąż wygnany przez sowietów, przebywał w oddalonej wiosce w rosyjskiej części Azji, zajmowała się np. wyrabianiem atramentu z roślin, które zbierała na polach, aby rabi Lewi Jicchak mógł kontynuować pisanie swojego komentarza do kabały i innych dzieł związanych z Torą.)

Uratować życie: Istnieje opowieść związana z wczesnymi latami życia Rebego, która zdaje się być niemal symbolem wszystkiego, co miało nastąpić. Gdy miał dziewięć lat, młody Menachem Mendel odważnie zanurkował w Morzu Czarnym i uratował życie małego chłopca, który spadł z pokładu zacumowanego statku. Wydaje się, że to poczucie „zagrożenia życia innych” zawładnęło świadomością Rebego odnośnie Żydów zatapiających się w asymilacji, niewiedzy i wyobcowaniu, gdy nikt nie słyszy ich wołania o pomoc, Żydów w miasteczkach uniwersyteckich, w odosobnionych społecznościach, poddanych represyjnym naciskom. Od wczesnych lat Rebe wykazywał zdumiewającą ostrość umysłu, zanim jeszcze osiągnął wiek bar micwy Rebe był uważany za iluj – cudowne dziecko Tory. Swoje nastoletnie lata spędził zagłębiony w studiach Tory.

Ślub w Warszawie: W 1929 roku rabi Menachem Mendel poślubił w Warszawie córkę szóstego rebego – Chaję Muszkę. (Rebecyn urodzona w 1901 roku została wybrana przez swojego ojca – szóstego rebe, by towarzyszyła mu na przymusowym wygnaniu do Kostroma w 1927 roku. Była żoną Rebego przez sześćdziesiąt lat, zmarła 22 szwat 1988 roku.) Rebe studiował następnie na Uniwersytecie Berlińskim a potem na Sorbonie w Paryżu. To w tych latach mogła zacząć rozkwitać jego wspaniała wiedza w dziedzinie matematyki, medycyny i innych nauk ścisłych.

Przybycie do Stanów Zjednoczonych: W poniedziałek 28 siwan 5701 (23 czerwca 1941) Rebe i Rebecyn przybyli do USA, cudownie uratowani z Holokaustu dzięki łaskawości Wszechmogącego Boga. Przybycie Rebego wyznacza eksplozję dalekosiężnych nowych wysiłków we wspieraniu i rozprzestrzenianiu Tory i judaizmu w ogólności, a szczególnie nauczania chasydzkiego, poprzez ustanowienie trzech głównych organizacji pod przywództwem Rebego: Merkos L'Inyonei Chinuch (Central Organization For Jewish Education – Głównej Organizacji Do Spraw Edukacji Żydowskiej), wydawnictwa Kehot Publication Society, i Machne Israel – agencji opieki społecznej. Wkrótce po przybyciu, za namową swojego teścia, Rebe rozpoczął publikowanie swoich przemyśleń na temat różnych chasydzkich i kabalistycznych traktatów, a także w szerokim zakresie – odpowiedzi na pytania dotyczące zagadnień z Tory. Poprzez publikację tych prac, jego geniusz został szybko doceniony przez uczonych na całym świecie.

Przywództwo: W 1950 roku, po śmierci swojego teścia – rabiego Josefa Jicchaka Schneersohna, rabi Menachem M. Schneerson niechętnie objął przywództwo ruchu Lubawicz, którego główna siedziba znajdowała się – i nadal się znajduje – w Nowym Jorku na Brooklynie przy Eastern Parkway 770. Wkrótce instytucje Lubawicz i ich działalność nabrały nowego wymiaru. Filozofia ruchu Chabad Lubawicz, wyrastająca ponad inne, została przekuta w działanie, gdy w licznych miastach i ośrodkach uniwersyteckich na całym świecie otwarto centra Lubawicz i domy Chabadu.

Odejście: Po południu w poniedziałek 2 marca 1992, gdy Rebe modlił się przy grobie swojego teścia i poprzednika, doznał udaru, który sparaliżował prawą stronę, a co najbardziej bolesne – pozbawił go zdolności mowy. Dwa lata i trzy miesiące później Rebe odszedł we wczesnych godzinach rannych 3go tamuz 5754 roku od stworzenia świata (12 czerwca 1994) osierocając pokolenie.

Wyjątkowość: Ruch Lubawicz dzięki energii płynącej z nauczania Rebego i z jego własnego przykładu prędko rozrósł się i stał się obecny w świecie a wszystkie z licznych przedsięwzięć ruchu naznaczone są wizją Rebego. Nie bardzo zatem dziwi, że wielu ludzi zapytuje: „Co było – a w wielu aspektach nadal jest – tak wyjątkowe w tym przywództwie? Dlaczego wiodące osobistości obecnych czasów żywią tak głęboki szacunek i podziw dla niego?”

Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość: Wielu przywódców rozpoznaje potrzebę chwili i odpowiada na nią z odwagą, dając wskazówki. To jest ich mocna strona i za to są godni podziwu. Inni, choć ich siła nie leży może w „natychmiastowej reakcji” na bieżące problemy, są pobłogosławieni zdolnością trafnego przewidywania – wiedzą, co przyniesie jutro i jak się na to najlepiej przygotować. Jeszcze inni przywódcy wyróżniają się na trzecim szczególnym polu – posiadają przenikliwe wyczucie historii i tradycji, ich rady i przywództwo są kształtowane poprzez wielkie wyczulenie na przeszłość. Ale ten, kto posiadałby wszystkie te trzy cechy byłby naprawdę wyjątkowy, niepowtarzalny jako przywódca. Taki był Lubawicz Rebe – inspiracja i siła napędowa, która stoi dziś za sukcesem ruchu Lubawicz. Promieniując przenikliwym wyczuciem palącej potrzeby, wymagał wiele od swoich zwolenników, ale jeszcze więcej od siebie. Rebe przede wszystkim kierował poprzez własny przykład.

Inicjowanie a nie reagowanie: Rebe był rzadką mieszanką prorockiego wizjonera i pragmatycznego przywódcy, łącząc głęboki wgląd w bieżące potrzeby Żydów z szeroką wizją przyszłości. W pewnym sensie wyznaczył bieg żydowskiej historii – nie tylko odpowiadając na bieżące wydarzenia, ale nade wszystko zapoczątkowując je. Rebe był prowadzony przez natchniony wgląd i dalekowzroczność w połączeniu z encyklopedyczną wiedzą a wszelkie jego wypowiedzi i przedsięwzięcia, które podejmował były zakorzenione przede wszystkim w naszej świętej Torze. Z biegiem czasu to, co było jasne dla niego na samym początku, stało się oczywiste dla innych przywódców już po fakcie, dziesięciolecia później.

Wyjątkowa rola każdego: Od chwili, gdy Rebe przybył do Ameryki w 1941 roku, ujawniła się jego doskonałość w skłanianiu się ku następującemu ideałowi: nie uznawał podziału ani odłączenia. Każdy Żyd – w rzeczywistości każdy człowiek – ma szczególną rolę do odegrania w większym zamyśle i jest integralną częścią układanki Boskiego stworzenia.

Przez prawie pięć z najbardziej decydujących dziesięcioleci w ostatniej historii, dążenie Rebego, aby dotrzeć do każdego zakątka świata z miłością i troską, rozwinęło się imponująco. Żadna część społeczności nie została pominięta – młodzi czy starzy, mężczyźni czy kobiety, przywódcy i zwykli ludzie, uczeni i robotnicy, studenci i nauczyciele, dzieci, a nawet niemowlęta.

Rebe posiadał niesamowitą zdolność zwracania się do każdego na jego własnym poziomie – doradzał przywódcom państw w sprawach wagi narodowej i międzynarodowej, z uczonymi zgłębiał zawiłości związane z ich specjalnościami, a z małymi dziećmi rozmawiał ciepłymi słowami i z ojcowskim uśmiechem.

Ujawnij swoje możliwości: Ze szczególną przenikliwością Rebe postrzegał bogactwo potencjału każdego człowieka. Jego inspirujące nauczanie, dostępne obecnie poprzez książki i nagrania filmowe, wpływa na większe samopoznanie u poszczególnych osób, rozpala ich świadomość tego ukrytego bogactwa i wywołuje pragnienie zrealizowania tych możliwości. W ten sam sposób wiele społeczności zostało przemienionych poprzez przekaz Rebego i otrzymało – bezpośrednio bądź pośrednio – nowe poczucie celu i pewności siebie. W każdym przypadku zawarte jest to samo silne, choć subtelne przesłanie: „Jesteś obdarzony przez Boga ogromną siłą i energią – ujawnij ją!”

Ohel

"Ohel" to miejsce, gdzie 3 tamuz 5754 (12 czerwca 1994) został złożony na spoczynek Lubawiczer Rebe – rabi Menachem M. Schneerson, błogosławionej pamięci, obok swojego teścia, szóstego Lubawiczer Rebe – rabiego Josefa J. Schneersohna, błogosławionej pamięci. Słowo ohel (dosłownie „namiot”) odnosi się do budowli stawianej w miejscu pochówku cadyka, sprawiedliwego człowieka. Jest określane także jako cijun „znak”. Podczas naszej długiej bolesnej wędrówki poprzez historię, święte miejsca spoczynku naszych sprawiedliwych przodków zawsze służyły jako duchowe oazy. Te grobowce, tak jak grób Pramatki Racheli czy króla Dawida, o który wspomina się w Biblii i w Talmudzie, dostarczały pociechy milionom ludzi. Za życia, Rebe często odwiedzał grób swojego teścia, szóstego Rebego (rabiego Josefa Jicchaka Schneersohna) – dwa, trzy, cztery czasem nawet sześć razy w tygodniu, zanosząc ludzkie troski i prośby modlitewne do świętego miejsca spoczynku. Rebe odpowiadał setkom tysięcy ludzi pisząc (po hebrajsku) „Wspomnę twoją [prośbę] przy cijunie”. Wnikliwie czytał każdą z tysięcy karteczek, po czym rozdzierał je i zostawiał na grobie, być może jako fizyczne przypomnienie proszącego. Obecnie chasydzi, Żydzi i nie Żydzi, wszystkich poglądów na życie, przybywają z całego świata na grób Rebego po błogosławieństwo, duchowe wskazówki i natchnienie. Istnieje wiele zwyczajów związanych z odwiedzaniem miejsca spoczynku Rebego, jak powstrzymywanie się od jedzenia (choć nie od picia) przed wizytą, zdejmowanie skórzanych butów prze podejściem do grobu (jak uczynił Mosze przed zbliżeniem się do płonącego krzaka) i inne. Ale najważniejsze to przygotowanie się poprzez jałmużnę, uczenie się i duchowy rozrachunek. Centrum dla odwiedzających obok Ohelu jest otwarte przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Jeśli ktoś nie może przybyć osobiście, może dołączyć do setek tysięcy tych, którzy posyłają prośby (listem, faksem lub pocztą elektroniczną), aby zostały złożone przy Ohelu.

Źródło: [1]