Niebo
Z Wikipedii
Niebo - mityczna kraina, lub jedna z krain stanowiących zaświaty. Kojarzona zazwyczaj z osiągnięciem stanu wiecznej szczęśliwości (stan ten i miejsce występuje pod różnymi nazwami w wielu różnych systemach wyznaniowych).
Spis treści |
[edytuj] Większe religie monoteistyczne
Według chrześcijan, muzułmanów i wyznawców judaizmu - stan wielkiej radości duszy spowodowany wiecznym przebywaniem z Bogiem oraz miejsce przebywania dusz w takim stanie. Niekiedy mówi się o wielu niebach - egipska kosmografia mówiła o 11 niebach, żydowska i muzułmańska o 7. Muzułmanie nazywają niebo Dżannah i uważają, że jest ono miejscem nie tylko rozkoszy duchowej, ale i cielesnej.
[edytuj] Chrześcijaństwo
Do nieba miałyby iść, według nauk kościoła rzymskokatolickiego osoby żyjące dobrze i osoby które przed śmiercią dokonały aktu żalu za grzechy, jednak każdy może je osiągnąć. W niebie każdy osiągnie pełnię szczęścia, ale według swoich zasług zdobytych za życia. Osoba bardziej święta będzie bardziej szczęśliwa, niż ostatni nawrócony grzesznik, jednak i on osiągnie najwyższy możliwy sobie poziom szczęśliwości wiecznej.
Według kalwinizmu dusze mające się tam dostać zostały wyznaczone, pozostałe go nie osiągną.
[edytuj] Buddyzm
W buddyzmie istnieje 26 niebios zamieszkiwanych przez różnych bogów (dewów). Sa to światy doskonalsze niż ludzki. Można się w nich narodzić dzięki prawemu żywotowi a także zobaczyć je dzięki zaawansowanym poziomom medytacyjnym i "nadprzyrodzonym mocom".
[edytuj] Mitologia Słowian
Według wierzeń prasłowiańskich była to bajeczna kraina w koronie kosmicznego drzewa (axis mundi), zwana Rajem lub Wyrajem, do której na zimę odlatują ptaki (tudzież czasem pod ich postaciami dusze ludzkie) i z której przychodzi wiosna. Wierzono, że z tego miejsca wele za pomocą bocianów i lelków (wiosną i latem) oraz kruków (jesienią i zimą) trafiały na ziemię i wstępowały do łon kobiet.
Dawni Słowianie znali również Nawie, jako krainę zaświatów do której podążają dusze zmarłych.
[edytuj] Inne wierzenia pierwotne
W mitologii nordyckiej znana była Walhalla - miejsce przebywania poległych w chwale wojowników. U niektórych północnoamerykańskich Indian była to analogicznie "Kraina Wiecznych Łowów".