Niepełnosprawność

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Niepełnosprawność – długotrwały stan, w którym występują pewne ograniczenia w prawidłowym funkcjonowaniu człowieka. Ograniczenia te spowodowane są na skutek obniżenia sprawności funkcji fizycznych lub psychicznych. Jest to także uszkodzenie, czyli utrata lub wada psychiczna, fizjologiczna, anatomiczna struktury organizmu. Utrata ta może być całkowita, częściowa, trwała lub okresowa, wrodzona lub nabyta, ustabilizowana lub progresywna.

Niepełnosprawność jest jednym z ważniejszych problemów współczesnego świata. Wynika to z powszechności i rozmiaru tego zjawiska. Z niepełnosprawnością fizyczną wiąże się ponadto zazwyczaj tzw. niepełnosprawność społeczna, czyli niemożność pełnego funkcjonowania w społeczeństwie. Rok 2003 ogłoszono rokiem niepełnosprawnych.

Do grupy osób z niepełnosprawnością społeczną zaliczamy również ludzi, którzy z różnych przyczyn nie są w stanie samodzielnie lub prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie. Zaliczamy do tej grupy m.in. narkomanów, alkoholików czy więźniów.

Spis treści 1 Rodzaje niepełnosprawności 1.1 Najczęstsze przyczyny niepełnosprawności 2 Definicje niepełnosprawności 2.1 Definicja ogólna (medyczna) 2.2 Definicja dla określonych celów 2.3 Definicja dla poszczególnych grup niepełnosprawnych 3 Polskie przepisy prawne 4 Zobacz też 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Rodzaje niepełnosprawności

1. Obniżona sprawność sensoryczna (zmysłowa) – brak, uszkodzenie lub zaburzenie funkcji analizatorów zmysłowych (są to m.in. osoby niewidome, niedowidzące, głuche, niedosłyszące, z zaburzeniami percepcji wzrokowej i słuchowej)
2. Obniżona sprawność intelektualna – upośledzenie umysłowe, demencja starcza
3. Obniżona sprawność funkcjonowania społecznego – zaburzenia równowagi nerwowej, emocjonalnej oraz zdrowia psychicznego
4. Obniżona sprawność komunikowania się – utrudniony kontakt słowny (zaburzenia mowy, autyzm, jąkanie się)
5. Obniżona sprawność ruchowa – osoby z dysfunkcją narządu ruchu (wrodzoną lub nabytą)
6. Mózgowe porażenie dziecięce
7. Obniżona sprawność psychofizyczna z powodu chorób somatycznych – np. nowotwory, guz mózgu, cukrzyca, rak)

[edytuj] Najczęstsze przyczyny niepełnosprawności

1. Wady wrodzone
2. Choroby przewlekłe (80%)
3. Nagłe – wypadki, urazy, zatrucia

[edytuj] Definicje niepełnosprawności

[edytuj] Definicja ogólna (medyczna)

Niepełnosprawną jest osoba, której stan fizyczny (i) lub psychiczny, trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia wypełnianie zadań życiowych i ról społęcznych zgodnie z normami prawnymi i społecznymi. Osoba niepełnosprawna jest jednostką w pełni swych praw znajdującą sie w sytuacji upośledzającej ją stworzonej przez bariery środowiskowe, ekonomiczne i społeczne, których nie może tak jak inni ludzie przezwyciężyć w skutek wystepujących w niej uszkodzeń.

[edytuj] Definicja dla określonych celów

Osoby niepełnosprawne okresla się jako osoby, których stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza bądź uniemożliwia wypełnienie ról społecznych, a w szczególności zdolności do wykonywania pracy zawodowej jeżeli uzyskały orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (znacznego, umiarkowanego, lekkiego) oraz o niezdolności do pracy.

[edytuj] Definicja dla poszczególnych grup niepełnosprawnych

Osoby niepełnosprawne można podzielić według różnych kryteriów:

• wg rodzaju (kategorii) niepełnosprawności
• okresu życia w którym ona wystąpiła
• stopnia niepełnosprawności

[edytuj] Polskie przepisy prawne

Według ustawy o pomocy społecznej niepełnosprawność oznacza niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych albo zaliczenie do grupy inwalidów lub legitymowanie się stopniem niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Wyróżnia się ponadto:

• inwalidztwo – częściowa niezdolność do wykonywania pracy zawodowej, spowodowana długotrwałym lub trwałym naruszeniem sprawności organizmu. O inwalidztwie mówi się, gdy choroba trwa powyżej sześciu miesięcy.
• kalectwo – niedorozwój, brak lub nieodwracalne uszkodzenie narządu lub części ciała (trwałe uszkodzenie organizmu). Może, ale nie musi spowodować zmniejszenia lub utraty zdolności do pracy zawodowej.

[edytuj] Zobacz też

• etykieta postępowania wobec niepełnosprawnych
• Międzynarodowa klasyfikacja funkcjonowania, niepełnosprawności i zdrowia
• Program treningowy Kaibigan
• Handicapizm

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strony IdN – internet dla niepełnosprawnych
• Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
• Przestrzeń (nie)publiczna – dostosowywanie przestrzeni miejskiej do potrzeb osób niepełnosprawnych