Nomex
Z Wikipedii
| Nomex | |||
|
|||
| Ogólne informacje | |||
| Nazwa systematyczna | Poli(tereftalano-1,2-fenylodiamid) | ||
| Monomery | H2N-C6H4-NH2 oraz ClOC-C6H4-COCl |
||
| Struktura meru | -[-CO-C6H4-CO-NH-C6H4-NH2-] | ||
| Właściwości | |||
| Rozpuszczalniki | kwas siarkowy | ||
| Temperatura mięknięcia | 220°C (493 K) | ||
| Temperatura degradacji | 350°C (623 K) | ||
| Biodegradowalność | niebiodegradowalny | ||
| Biokompatybilność | wysoka | ||
| Własności mechaniczne | nietopliwy duromer o dużej wytrzymałości na rozciąganie | ||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||
Nomex (poli(tereftalano-1,2-fenylodiamid)) - polimer z grupy aramidów, wykorzystywany do produkcji włókien i arkuszy posiadających jednocześnie wysoką odporność mechaniczną i termiczną. Nazwa "nomex" jest zarejestrowanym znakiem towarowym firmy DuPont.
Technologia syntezy tego polimeru została opracowana w latach 60. XX w. przez zespół chemików z firmy DuPont, kierowany przez Wilfreda Sweeny. Pierwsze materiały oparte na Nomexie trafiły na rynek w 1967 r.
Własności fizykochemiczne Nomexu są zbliżone do kevlaru. Ma on jednak niższą temperaturę mięknięcia (ok. 220 °) i rozkładu (ok 350 °) niż Kevlar oraz łatwiej się rozpuszcza w kwasie siarkowym, dzięki czemu jego obróbka jest tańsza i łatwiejsza.
Tkaniny z Nomexu stosuje się do produkcji niepalnej bielizny teromoodpornej dla strażaków, wojska i innych służb pracujących w ciężkich warunkach, jak warstwy ochronne w rozmaitych urządzeniach, jako warstwy antyprzebiciowe w energetyce itd.
Nomex jest też stosowany w filtrach chemicznych działających w trudnych warunkach oraz pokrywa się nim papier, dzięki czemu staje się on niepalny i odporny na działanie agresywnych chemikaliów.
