Papież Urban II

Z Wikipedii

Urban II
Imię łacińskie	Urbanus II
Data wyboru	marzec 1088
Imię i nazwisko	Odon de Lager
Urodzony	1042 Lagery, Francja
Zmarł	29 lipca 1099 Rzym, Włochy

Bł. Urban II, Odon de Lagery, (ur. 1042 w Chatillon-sur-Marne, Szampania - zm. 29 lipca 1099), papież od 1088.

Pochodził z francuskiej rodziny rycerskiej. Kształcił się szkole katedralnej w Reims. Jego nauczycielem był św. Bruno z Kolonii, założyciel zakonu kartuzów. Odon de Lagery został kanonikiem i archidiakonem katedry w Reims; około 1070 wstąpił do zakonu benedyktynów (klasztor w Cluny). Pełnił w Cluny m.in. funkcję przeora; wysłany do Rzymu na zaproszenie papieża Grzegorza VII, był bliskim doradcą papieża w okresie jego starań o reformę Kościoła. W 1078 mianowany kardynałem - biskupem Ostii. W latach 1082-1085 legat we Francji i Niemczech, 1083 krótko więziony przez cesarza Henryka IV. Koordynował obsadę wakujących stolic biskupich w Saksonii duchownymi wiernymi Grzegorzowi VII oraz przeprowadził synod w Kwedlinburgu, na którym klątwą obłożony został antypapież Klemens III oraz jego zwolennicy.

Powrócił do Rzymu z misji legata w 1085, już po śmierci Grzegorza VII i wyborze jego następcy, Wiktora III. Początkowo był przeciwnikiem wyboru Wiktora, ostatecznie uznał go jednak za prawowitego papieża; po śmierci Wiktora (1087) wybór nowego papieża nie mógł odbyć się w Rzymie, opanowanym przez antypapieża Klemensa. 12 marca 1088 w Terracinie koło Gaety wybrany został Odon de Lagery; przyjął imię Urbana II.

Krótko po wyborze z pomocą wojsk normańskich przejął kontrolę nad Rzymem. Jesienią roku 1089 przeprowadził synod w Melfi. Ogłoszono tam ustawodawstwo przeciwko symonii i małżeństwom księży, a także przeprowadzona regulacja kwestii finansowych Kościoła. Papież ogłosił także utworzenie Kurii Rzymskiej, zorganizowanej na wzór dworu królewskiego, oraz podniósł znaczenie kolegium kardynalskiego. W 1090 ponownie wyparty z Rzymu przez antypapieża Klemensa, wspieranego przez cesarza Henryka IV; odzyskał panowanie w 1092. W połowie lat 90. XI wieku papież pozostawał także w konflikcie z królem Francji Filipem (m.in. ogłosił jego ekskomunikę), w związku ze sprawami matrymonialnymi króla.

27 listopada 1095 na synodzie w Clermont ogłosił hasło wojny świętej, czym zapoczątkował wyprawy krzyżowe. W związku z udziałem w krucjatach po raz pierwszy w dziejach chrześcijaństwa była mowa o odpustach. Krzyżowcy zdobyli Jerozolimę w lipcu 1099; papież zmarł dwa tygodnie potem, wiadomość o powodzeniu krucjaty nie zdążyła do niego dotrzeć. Wśród historyków toczą się spory na ile pierwsza wyprawa krzyżowa była wynikiem umyślnego działania papieża, a na ile nieporozumieniem z cesarzem Aleksym I Komnenem.

Za jego pontyfikatu założony został zakon cystersów. Przez stulecia czczony był jako błogosławiony, oficjalny proces beatyfikacyjny przeprowadzono dopiero w XIX wieku; 14 lipca 1881 papież Leon XIII ogłosił beatyfikację Urbana II. Dniem jego pamięci liturgicznej w Kościele katolickim jest rocznica śmierci, 29 lipca.