Piotr IV Aragoński

Z Wikipedii

Piotr IV Aragoński (hiszp. Pedro IV de Aragon) (1319-1387) – król Aragonii w latach 1336-1387. Nosił przydomek “Ceremonialny”.

Najstarszy syn Alfonsa IV i jego pierwszej żony - Teresy de Entanza. Prowadził politykę ekspansji w rejonie Morza Śródziemnego. Obaliwszy Jakuba III z Majorki, przyłączył ponownie Baleary i Roussillon do Aragonii. Tłumił również powstanie na Sardynii. Od 1356 prowadził wojnę przeciwko Piotrowi I Okrutnemu, władcy Kastylii. Wojnę tę, określaną nazwą Wojny Dwóch Piotrów, zakończył w 1375 traktat w Almazán, jednak ze względu na szerzącą się epidemię "czarnej śmierci" i trapiące obie strony klęski żywiołowe, pozostała ona nierozstrzygnięta. Był również autorem kroniki.

[edytuj] Rodzina

W 1338 Piotr poślubił Marię z Nawarry (1329-1347), córkę królowej Joanny II Małej. Maria urodziła mu 2 córki:

• Konstancję Aragońską (1343-1363), żonę Fryderyka III, króla Sycylii,
• Joannę, hrabinę Empuries (ur. ok. 1346).

W 1347 Piotr poślubił Eleonorę Portugalską (1328-1348), córkę króla Alfonsa IV. Eleonora zmarł rok po ślubie w czasie epidemii. Trzecią żoną Piotr została Eleonora Sycylijska (1325-1375), córka króla Piotra II. Para miała 4 dzieci:

• Jana I Myśliwego,
• Marcina I Ludzkiego,
• Eleonorę, żonę Jana I Kastylijskiego i matkę Ferdynanda I Aragońskiego,
• Alfonsa, zmarłego w dzieciństwie.

W 1377 Piotr ożenił się po raz czwarty, z Sybillą z Fortià, która urodziła mu:

• Elżbietę (1376-1424), żonę jej kuzyna Jakuba (Jaume), hrabiego Urgell (tym samym babkę królowej Izabeli Portugalskiej).