Sejm grodzieński (1793)

Nowy Zamek w Grodnie, miejsce obrad sejmu w 1793 r.

Sejm grodzieński – sejm skonfederowany zwołany w Grodnie przez Rosję w 1793 r. Obradował od 17 czerwca do 23 listopada 1793 pod laską marszałka Stanisława Kostki Bielińskiego. Był to ostatni sejm Rzeczypospolitej szlacheckiej, zwany także "niemą sesją". Odbywał się on po przegranej w 1792 wojnie z Rosją i po zawiązaniu konfederacji targowickiej, a sterroryzowani posłowie nie zostali dopuszczeni nawet do głosu (na zamku grodzieńskim stacjonował garnizon rosyjski z artylerią). Katarzyna II przysłała napisany przez siebie projekt wieczystego sojuszu Polski i Rosji, który został przedstawiony posłowi rosyjskiemu Jakobowi Sieversowi przez upokorzonych posłów jako prośba narodu polskiego. 14 października 1793 projekt przeszedł "jednogłośnie" (nikt nie odważył się odezwać). W jego efekcie jak powiedział jeden z posłów Polska stała się prowincją rosyjską.^[1] Większość posłów była przekupiona i zastraszona.

Spis treści

podpisanie wieczystego przymierza polsko-rosyjskiego – Polska stała się ponownie protektoratem rosyjskim. Rosja miała prawo posiadać na terytorium Rzeczypospolitej magazyny wojskowe i mogła wprowadzić swoje wojska, kiedy tylko uznała to za stosowne. Polska zobowiązała się nie zawierać sojuszy bez zgody Petersburga, przedstawicielstwa dyplomatyczne w państwach trzecich miały działać wspólnie.
zatwierdzenie II rozbioru Polski pomiędzy Rosję i Prusy
odrzucenie Konstytucji 3 Maja i przywrócenie Rady Nieustającej (na czele której stał ambasador rosyjski) oraz praw kardynalnych (wolna elekcja, liberum veto), których gwarantką została Katarzyna II.
zredukowanie liczebności wojska polskiego do 15 tysięcy
zatwierdzenie praw mieszczan
przywrócenie Orderu Virtuti Militari
tron elekcyjny
rozwiązanie konfederacji Targowickiej

Głosowanie odbywało się zwykłą większością głosów.