Shirley Williams
Z Wikipedii
Shirley Williams, baronowa Williams of Crosby (ur. 27 lipca 1930 w Londynie), brytyjska polityk, minister w rządach Harolda Wilsona i Jamesa Callaghana, początkowo członkini Partii Pracy, w 1981 r. z trzema innymi laburzystowskimi deputowanymi założyła Partię Socjaldemokratyczną, od 1988 r. w Liberalnych Demokratach.
Urodziła się jako Shirley Vivien Teresa Brittain Catlin. Jest córką politologa i filozofa sir George'a Catlina i pisarki Very Brittain. Po ukończeniu Somerville College na Uniwersytecie Oksfordzkim rozpoczęła karierę dziennikarki. Uzyskała stypendium Fulbrighta i studiowała na Uniwersytecie Columbii. Była dwukrotnie zamężna - w latach 1955-1974 była żoną sir Bernarda Williamsa, a w 1987 r. poślubiła Richarda Neustadta i była jego żoną do jego śmierci w 2003 r.
W 1964 r. została wybrana do Izby Gmin jako reprezentantka okręgu Hitchin. Od 1974 r. reprezentowała okręg wyborczy Hertford and Stevenage. W 1966 r. została parlamentarnym sekretarzem ministra budownictwa i samorządu lokalnego. W 1967 r. objęła stanowisko ministra stanu w departamencie edukacji i nauki. W latach 1969-1970 była ministrem stanu w Home Office. W latach 1971-1973 była ministrem spraw wewnętrznych w laburzystowskim gabinecie cieni. Po wyborczym zwycięstwie Partii Pracy w 1974 r. została ministrem cen i ochrony konsumentów. W 1976 r. została Paymaster-General oraz ministrem edukacji i nauki.
Miejsce w Izbie Gmin Williams utraciła po wyborczej porażce laburzystów w 1979 r. W 1981 r. razem z innymi przedstawicielami prawego skrzydła Partii Pracy, Royem Jenkinsem, Davidem Owenem i Billem Rodgersem, wystąpiła z Partii Pracy i założyła Partię Socjaldemokratyczną. W tym samym roku wygrała wybory uzupełniające w okręgu Crosby, stając się pierwszą deputowaną SDP wybraną w wyborach. Przegrała jednak w wyborach powszechnych 1983 r. Bez powodzenia startowała w wyborach 1987 r. w okręgu Cambridge.
W 1988 r. poparła fuzję SDP z Partią Liberalną i utworzenie Liberalnych Demokratów. W tym czasie Williams prowadziła na antenie BBC program "In Conversation with Shirley Williams" oraz występowała w wielu programach radiowych i telewizyjnych. Była m.in. komentatorem "Question Time".
Williams wykładała na Uniwersytecie Harvarda w latach 1988-1993. W 1993 r. otrzymała dożywotni tytuł parowski baronowej Williams of Crosby. W latach 2001-2004 była liderem Liberalnych Demokratów w Izbie Lordów. W czerwcu 2007 r. została doradczynią premiera Gordona Browna ds. rozprzestrzeniania broni jądrowej.
Lady Williams jest autorką wielu książek, m.in. God and Caesar: Personal Reflections on Politics and Religion (2003), New Party - The New Technology (1988), A Job to Live (1985), Politics is for People (1981).
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik James Callaghan |
Minister spraw wewnętrznych w brytyjskim gabinecie cieni 1971-1973 |
Następca Roy Jenkins |
Poprzednik nowy urząd |
Minister cen i ochrony konsumenta Wielkiej Brytanii 1974-1976 |
Następca Roy Hattersley |
Poprzednik Frederick Mulley |
Minister edukacji i nauki Wielkiej Brytanii 1976-1979 |
Następca Mark Carlisle |
Poprzednik Edmund Dell |
Paymaster-General 1976-1979 |
Następca Angus Maude |
Poprzednik Bill Rodgers, baron Rodgers of Quarry Bank |
Lider Liberalnych Demokratów Izba Lordów 2001-2004 |
Następca Tom McNally, baron McNally |
W dniu powstania
Tony Benn • James Callaghan • Barbara Castle • Anthony Crosland • Lord Elwyn-Jones • Michael Foot • Denis Healey • Roy Jenkins • Harold Lever • Roy Mason • Bob Mellish • John Morris • Fred Peart • Reginald Prentice • Merlyn Rees • William Ross • Lord Shepherd • Peter Shore • Edward Short • Eric Varley • Shirley Williams • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Frederick Mulley • John Silkin
W dniu powstania
Tony Benn • Albert Booth • James Callaghan • Anthony Crosland • Edmund Dell • Lord Elwyn-Jones • David Ennals • Michael Foot • Denis Healey • Roy Jenkins • Harold Lever • Roy Mason • Bruce Millan • John Morris • Frederick Mulley • Stanley Orme • Fred Peart • Reginald Prentice • Merlyn Rees • Bill Rodgers • Lord Shepherd • Peter Shore • John Silkin • Eric Varley • Shirley Williams
Późniejsi członkowie gabinetu
Joel Barnett • Roy Hattersley • David Owen • John Smith