Skala Beauforta
Z Wikipedii
Skala Beauforta służy do opisywania intensywności wiatru, opartego głównie na stanie morza i rodzaju fal.
Zasadniczą jej cechą jest możliwość oceny siły wiatru na podstawie obserwacji powierzchni morza lub obiektów na lądzie, nie są więc potrzebne do tego przyrządy pomiarowe. Należy pamiętać, że rodzaj fali i użyta do jej określenia wysokość odnosi się do stanu na pełnym morzu.
| Stopień skali Beauforta | Prędkość wiatru | Średnia prędkość wiatru (w / km/h / mph) | Opis | Wysokość fali | Stan morza | Zjawiska na lądzie | Zdjęcie stanu morza | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| w | km/h | mila/h | m/s | m | ft | ||||||
| 0 | 0 | 0 | 0 | 0-0,2 | 0 / 0 / 0 | Cisza, Flauta | 0 | 0 | Gładkie. | Spokój, dym unosi się pionowo. |  |
| 1 | 1-3 | 1-6 | 1-3 | 0,3-1,5 | 2 / 4 / 2 | Powiew | 0,1 | 0,33 | Zmarszczki na wodzie. | Ruch powietrza lekko oddziaływuje na dym. |  |
| 2 | 4-6 | 7-11 | 4-7 | 1,6-3,3 | 5 / 9 / 6 | Słaby wiatr | 0,2 | 0,66 | Małe falki. | Wiatr wyczuwany na skórze. Liście szeleszczą. |  |
| 3 | 7-10 | 12-19 | 8-12 | 3,4-5,4 | 9 / 17 / 11 | Łagodny wiatr | 0,6 | 2 | Duże falki, ich grzbiety mają wygląd szklisty. | Liście i małe gałązki w stałym ruchu. |  |
| 4 | 11-16 | 20-29 | 13-18 | 5,5-7,9 | 13 / 24 / 15 | Umiarkowany wiatr | 1 | 3,3 | Małe fale, na których grzbietach tworzy się piana. Słychać plusk.. | Kurz i papier podnoszą się. Gałęzie zaczynają się poruszać. |  |
| 5 | 17-21 | 30-39 | 19-24 | 8,0-10,7 | 19 / 35 / 22 | Dość silny wiatr | 2 | 6,6 | Szum morza przypomina pomruk, wiatr gwiżdże, fale dłuższe (1.2 m), gęste białe grzebienie. | Małe gałęzie kołyszą się. |  |
| 6 | 22-27 | 40-50 | 25-31 | 10,8-13,8 | 24 / 44 / 27 | Silny wiatr | 3 | 9,9 | Tworzą się grzywacze, długa wysoka fala, szum morza. Fale z pianą na grzbietach i bryzgi. | Duże gałęzie w ruchu. Słychać świst wiatru nad głową. Kapelusze zrywane z głowy. |  |
| 7 | 28-33 | 51-62 | 32-38 | 13,9-17,1 | 30 / 56 / 35 | Bardzo silny wiatr | 4 | 13,1 | Morze burzy się i piana zaczyna układać się w pasma. | Całe drzewa w ruchu. Pod wiatr idzie się z wysiłkiem. |  |
| 8 | 34-40 | 63-75 | 39-46 | 17,2-20,7 | 37 / 68 / 42 | Sztorm/Wicher | 5,5 | 18 | Umiarkowanie duże fale z poprzerywanymi obracającymi się grzbietami. Pasma piany. | Gałazki są odłamywane od drzew. Samochody skręcają pod wpływem wiatru. |  |
| 9 | 41-47 | 76-87 | 47-54 | 20,8-24,4 | 44 / 81 / 50 | Silny sztorm | 7 | 23 | Wielkie fale (2,75 m) z gęstą pianą. Grzbiety fal zaczynają się zawijać. Znaczne bryzgi. | Lekkie konstrukcje ulegają zniszczeniu. |  |
| 10 | 48-55 | 88-102 | 55-63 | 24,5-28,4 | 52 / 96 / 60 | Bardzo silny sztorm | 9 | 29,5 | Bardzo duże fale. Powierzchnia morza jest biała, fale przełamują się. Widoczność jest ograniczona. | Drzewa wyrywane z korzeniami. Poważne zniszczenia konstrukcji. |  |
| 11 | 56-63 | 103-117 | 64-72 | 28,5-32,6 | 60 / 111 / 69 | Gwałtowny sztorm | 11,5 | 37,7 | Nadzwyczaj wielkie fale. | Znaczna część konstrukcji zniszczona. |  |
| 12 | >63 | >117 | >72 | >32,6 | N/A | Huragan | 14+ | 46+ | Olbrzymie fale. Powietrze pełne piany i bryzgów. Morze całkowicie białe pokryte bryzgami. Widzialność bardzo ograniczona. | Masowe i powszechne zniszczenia konstrukcji. |  |
Francis Beaufort, irlandzki hydrograf, oficer floty brytyjskiej, utworzył skalę w 1806. Początkowo skala nie określała prędkości wiatru lecz wymieniała ilościowe cechy od 0 do 12 określające sposoby w jaki powinny pływać żaglowce - od wystarczające, aby mieć sterowność do takiego, przy którym "płótna" nie mogą wytrzymać. Skala stała się standardową w zapisach dzienników okrętowych floty królewskiej w końcu lat 1830.
W szczególnych przypadkach, takich jak tropikalne cyklony, można spotkać się z wyższymi stopniami skali Beauforta:
- 13. stopień: prędkość wiatru 37,0 – 41,4 m/s;
- 14. stopień: 41,5 – 46,1 m/s;
- 15. stopień: 46,2 – 50,9 m/s;
- 16. stopień: 51,0 – 56,0 m/s;
- 17. stopień: 56,1 – 61,2 m/s;
- 18. stopień: >61,2 m/s.
Skala została zaadaptowana do użytku na lądzie w latach 50. XIX wieku, gdy jej wartości posłużyły do cechowania liczby obrotów anemometrów. Taka skala została zestandaryzowana dopiero w 1932 i od tego czasu zaczęła wchodzić do użytku w meteorologii. W czasach współczesnych skala została rozszerzona i huraganom są przypisywane stopnie od 12 do 16, określane przez skalę Saffira-Simpsona, której kategoria 1. odpowiada 12. stopniowi skali Beauforta, kategoria 2. - 13. itd. Kategoria 1. skali Fujity opisującej tornada, również zaczyna się od 12. stopnia skali Beauforta.
