Spółgłoska krtaniowa
Z Wikipedii
Klasyfikacja spółgłosek |
---|
wargowe |
dwuwargowe |
wargowo-zębowe |
przedniojęzykowe |
językowo-wargowe |
międzyzębowe |
zębowe |
dziąsłowe |
zadziąsłowe |
z retrofeksją |
środkowojęzykowe |
przedniopodniebienne |
podniebienne |
tylnojęzykowe |
miękkopodniebienne |
języczkowe |
gardłowe |
nagłośniowe |
krtaniowe |
o podwójnej artykulacji |
wargowo -podniebienne |
wargowo -miękkopodniebienne |
zadziąsłowo -miękkopodniebienne |
Koartykulacja |
labializacja |
palatalizacja |
welaryzacja |
faryngalizacja |
Zobacz też: sposób, miejsce i narząd artykulacji |
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna to spółgłoska artykułowana w głośni.
W systemie IPA istnieją następujące symbole dla spółgłosek krtaniowych:
- ʔ – zwarcie krtaniowe, występujące np. w angielskiej gwarze cockney zamiast t w wyrazie battle
- h – spółgłoska szczelinowa, bezdźwięczna, np. angielskie h w wyrazie have
- ɦ – spółgłoska szczelinowa, dźwięczna, np. czeskie h w wyrazie hlava
Wielu lingwistów uważa, że "szczelinowe" spółgłoski krtaniowe nie są prawdziwymi spirantami, lecz przejściowymi stanami głośni bez utworzenia szczeliny. Dźwięczna spółgłoska krtaniowa zwarta jest niemożliwa – zwarte struny głosowe nie mogą drgać.