Teoria biegunów wzrostu
Z Wikipedii
Teoria biegunów wzrostu - teoria ekonomiczna stworzona przez Franciszka Perroux, który w połowie XX w. stwierdził, że rozwój regionalny może być stymulowany przez tzw. bieguny wzrostu. Biegunami tymi mogą być z jednej strony niektóre branże czy przedsiębiorstwa, wyróżniające się wysoką dynamiką rozwoju, a ponadto mające dużą skalę produkcji oraz liczne powiązania z innymi gałęziami produkcji. Z drugiej strony biegunami wzrostu mogą być niektóre społeczności lokalne, wyróżniające się przedsiębiorczością i innowacyjnością, pobudzające rozwój w skali regionalnej.
Założenia tej teorii były popularne w Europie zachodniej w latach 70-tych XX wieku.
[edytuj] Źródła
- Determinanty rozwoju regionalnego Z. Szymla
- Gospodarka przestrzenna R. Domański, PWN 2006
- sciaga.nauka.pl