Węglan amonu
Z Wikipedii
Węglan amonu | |||
|
|||
Ogólne informacje | |||
Wzór sumaryczny | CH8N2O3 | ||
Inne wzory | (NH4)2CO3 | ||
Masa molowa | 96,09 g/mol | ||
Wygląd | biały proszek o zapachu amoniaku | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 506-87-6 | ||
PubChem | |||
Właściwości | |||
Gęstość i stan skupienia | 1,50 g/cm3 ; ciało stałe | ||
Rozpuszczalność w wodzie | 1000 g/l (15 °C) | ||
Temperatura topnienia | 58 °C (331,15 K) | ||
Niebezpieczeństwa | |||
Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: Xn - szkodliwy |
||
Zwroty ryzyka | R: 22 | ||
Numer RTECS | BP1925000 | ||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
Węglan amonu, (NH4)2CO3 - nieorganiczny związek chemiczny, sól amoniaku i kwasu węglowego.
W temperaturze pokojowej związek ten tworzy bezbarwne kryształy rozpuszczalne w wodzie. Węglan amonu jest nietrwały, łatwo wydziela amoniak i przechodzi w wodorowęglan amonu (NH4HCO3), który w temperaturze ok. 60 °C ulega rozkładowi na produkty gazowe (NH3, CO2 i H2O), dzięki czemu znajduje zastosowanie jako środek spulchniający ciasta i wypieki (proszek do pieczenia). Stosowany jest również jako środek gaśniczy i przeciwpożarowy, odczynnik laboratoryjny oraz w mieszaninach chłodzących, farbiarstwie i garbarstwie.
Węglan amonu można otrzymać w reakcji podwójnej wymiany między siarczanem(VI) amonu, a węglanem wapnia.