Zakon świętej Klary
Z Wikipedii
| Klaryski | |
| Pełna nazwa | Zakon świętej Klary |
| Nazwa łacińska | Ordo Santae Clarae |
| Skrót zakonny | OSC |
| Kościół | Kościół katolicki |
| Założyciel | św. Franciszek z Asyżu i św. Klara z Asyżu |
| Data założenia | 1212 |
Zakon świętej Klary (Ordo Santae Clarae - OSC) zwany też Zakonem Klarysek – żeńskie klauzurowe zgromadzenie zakonne.
Powołany zgodnie regułą II Zakonu świętego Franciszka w 1211 przez św. Franciszka z Asyżu i św. Klarę z Asyżu (1193-1253). Został zorganizowany według reguły Braci Mniejszych. Powstał wcześniej niż tercjarze.
Do Polski sprowadzony przez bł. Salomeę (1212-1268), córkę Leszka Białego, księcia krakowskiego. Siostry zamieszkały w Zawichoście, a później w Skale, skąd w roku 1316 przeniosły się do Krakowa.
Kolejne fundacje powstały: w 1280 r. w Starym Sączu z inicjatywy świętej Kingi i w 1283 r. w Gnieźnie z inicjatywy bł. Jolenty. W XVII w. powstały klasztory klarysek w Śremie, Kaliszu, Chęcinach i Zamościu.
Kasatę zakonów kontemplacyjnych, dokonaną przez zaborców w XVIII wieku, przetrwały klasztory w Krakowie i Starym Sączu.
W ostatnich latach klaryski założyły nowe fundacje: w 1986 r. w Miedniewicach, a w 1995 r. w Zamościu. Najmłodszymi klasztorami polskich klarysek są: Saltpond w 1990 r. (Ghana, Afryka) i Skaryszew (koło Radomia) w 1997 r. Klaryski z Polski modlą się również w Dingolfing w Niemczech.
Każdy z klasztorów klarysek jest autonomiczny.
W Polsce domy zakonne znajdują się w Starym Sączu, Krakowie, Miedniewicach, Sitańcu k. Zamościa, Skaryszewie i Sandomierzu.
W Kaliszu znajduje się jedyny w Polsce klasztor Ubogich Sióstr Świętej Klary (również OSC) żyjących wg innego prawa zakonnego.
Zakon Klarysek jest często mylony z Klaryskami od wieczystej Adoracji.
