Álvaro de Luna

Z Wikipedii

Alvaro de Luna, hiszp. Álvaro de Luna (ur. 1390 w Cañete, prowincja Cuenca, zm. 2 czerwca 1453 w Valladolid), polityk kastylijski, konetabl Kastylii, wielki mistrz zakonu Santiago w latach 1445-1453, faworyt króla Jana II Kastylijskiego.

Był synem naturalnym (z nieprawego łoża) kastylijskiego szlachcica Alvaro Martineza de Luny, majordomusa króla Henryka III Kastylijskiego, ze związku z Marią de Cañete.

Został wprowadzony na dwór królewski przez swojego wuja Piotra de Lunę, arcybiskupa Toledo, w 1410r. Wkrótce zdobył duży wpływ na króla Jana II. Formalnie podczas regencji królewskiego wuja Ferdynanda, która trwała do 1412r. był zaledwie sługą. Kiedy jednak Ferdynand został wybrany królem Aragonii i regencja przeszła w ręce matki króla - Katarzyny Lancaster (córki Jana z Gandawy), znaczenie Alvara na dworze niepomiernie wzrosło.

Młody król znalazł się pod wielkim wpływem Alvara, tak wielkim, że zabobonni i nieżyczliwi de Lunie ludzie zaczęli przepisywać to czarom młodzieńca. Ponieważ król był otoczony przez chciwych i nieuczciwych notabli, w tym swoich kuzynów, synów Ferdynanda, powszechnie znanych jako Infantowie Aragońscy (hiszp. Infantes de Aragon), zaufanie, jakim darzył swojego oddanego faworyta było zupełnie zrozumiałe. Alvaro był też posiadaczem różnych umiejętności, które budziły uznanie i podziw króla, jak jazda konna, walka na kopie i pisanie poezji.

Jan II uzyskał pełnoletność w 1419 r., nie przejął jednak bezpośredniej władzy, tylko faktycznie ją oddał w ręce Alvaro de Luny. Ten umiejętnie zlikwidował niebezpieczeństwo ze strony synów Ferdynanda de Anteąuera, Jana (późniejszego Jana II Aragońskiego ) i Henryka , prowokując ich inwazję na Kastylię, a następnie konfiskując własność, jaką posiadali w Kastylii. Jednak nienawiść do Alvaro de Luna, jaką żywili zarówno możni, jak następca tronu Henryk umożliwiła „infantom aragońskim" przejście do kontrofensywy, która zakończyła się wzięciem króla do niewoli w 1441r. Dopiero wtedy następca tronu Henryk IV, zjednoczył siły z Alvaro de Luna i wspólnie pokonali infantów w 1445r. Rywalizacja pomiędzy zwolennikiem silnej władzy królewskiej, jakim był Alvaro, cieszącym się poparciem miast, a magnatami zakończyła się jednak zwycięstwem tych ostatnich. Wykorzystali oni obawy ze strony Henryka i jego nowej żony, Joanny Portugalskiej, co do zbytniego wzmocnienia władzy faworyta. Wymusili oni na Janie II aresztowanie i stracenie królewskiego doradcy w 1453r.

Aż do czasu utraty opieki królewskiej Alvaro był centralną postacią na kastylijskiej scenie politycznej. Był to okres stałych konfliktów wywoływanych przez koalicję możnowładców kastylijskich, którzy pod pretekstem uwolnienia króla spod zgubnego wpływu faworyta pragnęli uczynić z króla marionetkę w swoich rękach i dla swoich celów.

Rola, jaką Alvaro de Luna odgrywał na dworze, jest różnie oceniana. Jedni oceniali go jako żądnego władzy i bezwzględnego faworyta, inni widzieli w nim lojalnego sługę króla, który usiłował wzmocnić autorytet królewski, będący w Kastylii jedyną alternatywą dla anarchii możnych.