Łodzikowce

Z Wikipedii

Łodzikowce
Nautilus pompilius
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	głowonogi
Podgromada	łodzikowce
Nazwa systematyczna
Nautiloidea
Agassiz, 1847
Systematyka w Wikispecies

Łodzikowce, łodzikowate (Nautiloidea, od gr. nautilos - żeglarz) – podgromada głowonogów znana od późnego kambru (rodzaj Plectronoceras), a przeżywająca swój rozkwit w paleozoiku.

Do naszych czasów dotrwały jedynie łodziki określane mianem żywej skamieniałości o pękatych, płaskospiralnie zwiniętych muszlach.

Pierwsze łodzikowce znane są od kambru, jednak wielki rozwój i radiacja łodzikowców ma miejsce w ordowiku. Bardzo szybko stały się one istotnym składnikiem morskiej biocenozy, a w ordowiku i sylurze były dominującą grupą wśród nektonu. Do najważniejszych grup ówczesnych łodzikowców zalicza się endoceratidy i ortoceratidy. Formy paleozoiczne cechowały się przeważnie prostą, rurowatą muszlą dochodzące nawet do kilku metrów długości lub muszlą płaskospiralną, ale z niestykającymi się skrętami ewentualnie ze skrętami rozprostowującymi się w dorosłym stadium rozwoju (np. Lituites). Takie formy muszli utrzymały się, choć podrzędnie, aż do triasu. W mezozoiku i kenozoiku łodzikowce miały muszle zwinięte w płaską spiralę, przeważnie inwolutną. Wymieranie kredowe doprowadziło do upadku łodzikowatych, które w kenozoiku stały się stopniowo grupą reliktową. W eocenie zasiedlały jeszcze, choć już niezbyt licznie, morza całego świata, ale w neogenie wymarły w większości akwenów.

Znanych jest około 2500 kopalnych gatunków łodzikowców, także ze stanowisk w Polsce.

Z łodzikowców wyodrębniły się amonitowate we wczesnym dewonie oraz mątwy, aulakoceratidy (wymarłe w jurze) i być może także przodkowie belemnitów.