Łuk Konstantyna Wielkiego
Z Wikipedii
Łuk Konstantyna Wielkiego zbudowany został w 312 – 315 r. dla uhonorowania dziesięciolecia sprawowania władzy przez cesarza Konstantyna oraz dla uczczenia jego zwycięstwa nad Maksencjuszem. Budowla o szerokości 25,7 m, wysokości 21,0 m i murach grubości 7,4 m ustawiona została w pobliżu Koloseum. Łuk ma konstrukcję trójprzęsłową. Przeloty, na każdej fasadzie, rozdzielają cztery kolumny w porządku korynckim nad którymi, w attyce umieszczono posągi uosabiające podbite przez Trajana plemiona, pięć postaci to wizerunki Daków (cztery postacie na północnej stronie i jedna na południowej). Rzeźby pochodzą z czasów Trajana. Pomiędzy posągami umieszczone zostały płyty z płaskorzeźbami pochodzące z czasów Marka Aureliusza. Płyty te pochodzą najprawdopodobniej z nie zachowanego łuku wzniesionego ku jego czci, datowane są na lata 170 – 180. Przedstawiają Aureliusza przyjmującego hołd po zwycięstwie w wojnach naddunajskich, przekazanie władzy wybranemu wasalowi, scenę nagradzania żołnierzy oraz składania ofiary bogom. Nad bocznymi przelotami umieszczono po dwa medaliony pochodzące z czasów Hadriana. Po stronie południowej ukazane są sceny związane z polowaniem: wyjazd na polowanie, ofiarę składaną Silwanusowi, scenę polowania na niedźwiedzia i ofiarę składaną Dianie. Po stronie północnej przedstawione są sceny z polowania na niedźwiedzia i lwa, składanie ofiar Apolinowi oraz Herkulesowi. W przelocie bramy głównej, na ścianach bocznych, umieszczone zostały płaskorzeźby batalistyczne pochodzące z Bazyliki Ulpia z Forum Trajana. Pozostałe płaskorzeźby zdobiące łuk wykonane zostały w czasie panowania Konstantyna. Fryzy umieszczone pod medalionami, opasujące boczne przęsła łuku przedstawiają historię wojny z Maksencjuszem. Fryz umieszczony na ścianie zachodniej wyobraża wyjście wojsk biorących udział w zwycięskiej bitwie, jest też scena bitwy przy Moście Mulwijskim, przemowa Konstantyna do ludu oraz rozdawanie nagród (północna strona łuku). Medaliony na ścianach bocznych przedstawiają Dianę, Księżyc i Słońce. Z czasów Konstantyna pochodzą też wizerunki Wiktorii umieszczone nad głównym przelotem oraz postacie barbarzyńców stojących na bazie łuku.
Płaskorzeźby pochodzące z czasów Konstantyna cechuje jednoplanowość i symetryczna kompozycja, w której postać władcy umieszczona centrum przedstawiana jest frontalnie. Pozostałe osoby biorące udział w scenie ukazywane są z profilu lub en trois quarts (trzy czwarte). Dwuplanowość uzyskana jest przez spiętrzenie postaci. Sceny są wyrazem obowiązującego w sztuce symbolizmu. Przez połączenie w jednym zabytku rzeźb z różnych okresów można łatwo prześledzić rozwój rzeźby w okresie cesarstwa.
Zobacz też: architektura starożytnego Rzymu.
