Łupież różowy Giberta

Z Wikipedii

	Łupież różowy Giberta
(pityriasis rosea Gibert)
ICD-10:	L42.
L42..0 {{{X.0}}}
L42..1 {{{X.1}}}
L42..2 {{{X.2}}}
L42..3 {{{X.3}}}
L42..4 {{{X.4}}}
L42..5 {{{X.5}}}
L42..6 {{{X.6}}}
L42..7 {{{X.7}}}
L42..8 {{{X.8}}}
L42..9 {{{X.9}}}

Nie należy mylić z zespołem Gilberta

Łupież różowy Giberta (łac. pityriasis rosea Gibert) – choroba skóry o łagodnym przebiegu, cechująca się zmianami rumieniowo-złuszczającymi w obrębie skóry tułowia i proksymalnych (odsiebnych) części kończyn. Zwykle ustępuje sama i nie wymaga leczenia. W patogenezie łupieżu różowego zaproponowano udział ludzkiego wirusa opryszczki HHV-7 albo HHV-6.

Spis treści 1 Epidemiologia 2 Etiopatogeneza 3 Objawy 4 Różnicowanie 5 Leczenie 6 Historia 7 Bibliografia 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Epidemiologia

Ocenia sie, że łupież różowy występuje u 0,13% mężczyzn i 0,14% kobiet^{[potrzebne źródło]}. Według różnych szacunków stanowi 0,3-3% rozpoznań dermatologicznych. Występuje prawdopodobnie z taką samą częstością u mężczyzn i kobiet. Szczyt zachorowań przypada na dzieciństwo i młodość; choroba jest prawie niespotykana w niemowlęctwie i starości.

[edytuj] Etiopatogeneza

Od dawna w patogenezie łupieżu różowego jako czynnik sprawczy podejrzewano wirusy. Przechorowanie pozostawia na ogół trwałą odporność (nawroty odnotowuje się w około 3% przypadków), łupież różowy często występował u mieszkających razem członków rodziny, i częściej u chorych z immunosupresją. Niedawne badania wykazały DNA wirusów HHV-7 w zmianach skórnych i osoczu chorych z łupieżem różowym. Wirus ten występuje jednak często także u zdrowych ludzi, więc związek HHV-7 z tą chorobą pozostaje kontrowersyjny.

[edytuj] Objawy

Wykwitem pierwotnym jest bladoróżowa, medalionowata plama (blaszka macierzysta) o lekko złuszczającej się obwodowo powierzchni i kilkucentymetrowej średnicy. Po 6-10 dniach na tułowiu i na dosiebnych częściach kończyn następuje wysiew licznych wykwitów. Zmiany te są symetryczne, przypominają pomniejszoną blaszkę macierzystą. Ich układ na skórze trochę przypomina choinkę; długa oś zmian przebiega wzdłuż linii rozszczepów skórnych.

Stan ogólny chorych jest dobry. Choroba utrzymuje się przez 4-6 tygodni, po czym samoistnie ustępuje. Często zmianom skórnym towarzyszy niewielki lub nasilony świąd.

[edytuj] Różnicowanie

• Grzybica skóry (tinea cutis glabrae)
• Wyprysk łojotokowy (eczema seborrhoicum)
• Łuszczyca (psoriasis)

[edytuj] Leczenie

Na ogół niepotrzebne, choroba jest samoograniczająca się. Objawy ustępują po ok. 6 tygodniach, nie ważne czy leczone czy nie. W razie świądu stosuje się papki z 1% mannitolem lub krem hydrokortyzonowy (0,5%). Przebycie choroby pozostawia trwałą odporność.

[edytuj] Historia

Choroba ta po raz pierwszy została opisana przez Camille'a Melchiora Giberta w 1860 roku.

[edytuj] Bibliografia

• Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski: Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. Warszawa: 2005. ISBN 83-200-3367-5. 

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Artykuł z eMedicine (en)
• Artykuł na stronie New Zealand Dermatological Society (en)
• Stulberg DL, Wolfrey J. Pityriasis Rosea. Am Fam Physician. 69, 87-94. 2004.