Śladów (województwo mazowieckie)
Z Wikipedii
| Śladów | |
| Województwo | mazowieckie |
| Powiat | sochaczewski |
| Gmina | Brochów |
| Położenie | 52° 22' 40,6'' N 20° 18' 12,1'' E |
| Liczba mieszkańców • liczba ludności |
430 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
22 |
| Tablice rejestracyjne | WSC |
|
Położenie na mapie Polski
  Śladów
|
|
Śladów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Brochów.
Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1427 r. Osadnicy holenderscy osadzeni w osadzie pod koniec XVIII w. zarówno po północnej stronie drogi prowadzącej z Nowego Dworu Mazowieckiego do Kamiona (śladów), jak i po południowej stronie (Nowa Wieś śladów). Ok. 1889 r. miała 61 osad na 1840 morgach gruntu.
Wieś rzędowa położona po południowej stronie Wisły. Zabudowania wzdłuż drogi w linii wschód-zachód.
Dobrze zachowane elementy tradycyjnego krajobrazu kulturowego - rozłogi pól, sztuczne nasadzenia. Praktycznie całkowicie nowa zabudowa, jedynie z jednym powstałym przed 1945 r. domem.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie warszawskim.
[edytuj] 1939
18 września 1939 w Śladowie w ówczesnej gminie Tułowice, wojska niemieckie dokonały jednej z największych zbrodni wojennych w czasie kampanii wrześniowej. 300 ludzi[1] (w tym 150 żołnierzy Wojska Polskiego), zgromadzonych na tzw. "główce" wiślanej, zostało zastrzelonych i utopionych.[1]
Wśród zgromadzonych znajdowali się zarówno ranni, zdrowi, oraz małe dzieci. Mężczyźni w wieku od 15 do 75 lat stanowili większość 300-osobowej grupy, 84 osoby cywilne pochodziły z pobliskiej gminy tułowickiej, pozostałe osoby cywilne z innych okolicznych miejscowości. Wśród nich znajdowały się prawdopodobnie także grupy uchodźców, których tysiące przemierzało wówczas kraj i przebywało we wsiach i miejscowościach polskich.
Zbrodni dokonała prawdopodobnie (nie zidentyfikowano z całą pewnością formacji która popełniła zbrodnię) niemiecka 4 Dywizja Pancerna z XVI korpusu 10. Armii, która w większości operowała na terenie gdzie wydarzenie to miało miejsce. Z rzezi ocalało jedynie 2 ludzi, mieszkańców Tułowic, Stanisław Klejnowski i Alfred Kitliński, którzy później złożyli zeznania w tej sprawie. Ogółem 298 osób poniosło śmierć.
Motywem zbrodni były przypuszczalnie porachunki miejscowych kolonistów niemieckich z ludnością polską (mające miejsce także po zbrodni w Śladowie, w wyniku których zginęło ok. 37 % mieszkańców Tułowic) oraz chęć odwetu za bohaterski opór stawiany przez żołnierzy polskich w okolicach Śladowa.
