Ślimak (anatomia)
Z Wikipedii
Ślimak (łac. cochlea) - anatomiczna część ucha wewnętrznego ssaków złożony z części kostnej (o kształcie muszli ślimaka) i mieszczącego się w niej przewodu ślimakowego (część błędnika błoniastego), który zawiera receptor słuchu — narząd Cortiego. Przewód ślimakowy kończy się ślepo na wierzchołku ślimaka, jest wypełniony płynem zwanym śródchłonką, czyli endolimfą. Po obu jego stronach biegną przewody zwane schodami przedsionka i schodami bębenka, łączące się na wierzchołku ślimaka, wypełnione przychłonką, czyli perylimfą.
Małżowina uszna - Przewód słuchowy zewnętrzny (b), Włosy przewodu słuchowego zewnętrznego (a)
Błona bębenkowa (c) - Jama bębenkowa (e) - Kosteczki słuchowe: młoteczek (j), kowadełko (i), strzemiączko (h) - Trąbka słuchowa (d)
Błędnik kostny: ślimak (f), kanały półkoliste (g) - Błędnik błoniasty, Narząd Cortiego