Trąbka słuchowa

Z Wikipedii

Trąbka słuchowa, przewód Eustachiusza (łac. tuba auditiva s. tuba Eustachii) - kanał długości 3-4 cm występujący u niektórych kręgowców łączący jamę bębenkową ucha środkowego z częścią górną gardła, służący do wyrównywania ciśnień po obu stronach błony bębenkowej.

Wnętrze trąbki wysłane jest nabłonkiem jednowarstwowym migawkowym, zawierającym liczne komórki kubkowe, a także gruczoły.

1/3 trąbki (od strony jamy bębenkowej) to część kostna, pozostałe 2/3 to część chrzęstna. Część chrzęstna jest tak spłaszczona, że nie przepuszcza powietrza, tym samym nie wyrównuje ciśnienia. Dopiero napięcie mięśnia napinacza podniebienia miękkiego powoduje rozszerzenie światła części chrzęstnej trąbki słuchowej co skutkuje wyrównaniem ciśnień. Napięcie mięśnia napinacza podniebienia miękkiego następuje w trakcie ziewania i połykania oraz w czasie nagłych zmian wysokości, co zapobiega ewentualnemu pękaniu błony bębenkowej przy zmianach ciśnienia atmosferycznego. Ponadto, przy różnicy ciśnień po obu stronach błony bębenkowej, błona ta odchyla się, co skutkuje gorszym przekazem fali dźwiękowej na kolejne kosteczki słuchowe, a w konsekwencji gorszym słuchem.

Trąbka słuchowa nie występuje u płazów ogoniastych, beznogich i nielicznych bezogonowych, a także u węży i niektórych jaszczurek beznogich. Przewód jest parzysty, z tym że u krokodyli i ptaków tuż przed ujściem do gardzieli łączy się we wspólny krótki przewód.

Przez trąbkę Eustachiusza mogą się dostawać do ucha bakterie, powodując zapalenie ucha czasami zaburzenia słuchu o charakterze przewodzeniowym.