Środki znieczulające miejscowo

Z Wikipedii

Środki znieczulające miejscowo to substancje wywołujące znieczulenie miejscowe poprzez zablokowanie przewodzenia impulsów nerwowych w wybranym fragmencie ciała. Powodują zniesienie odczuwania bólu i często innych bodźców czuciowych oraz hamują odruchy i możliwość poruszania znieczulaną częścią ciała. W przeciwieństwie do środków znieczulających ogólnie nie wpływają na świadomość i funkcje mózgu.

Spis treści 1 Zastosowanie 2 Działania niepożądane 3 Podział 3.1 Środki znieczulające powierzchniowo: 3.2 Środki znieczulenia nasiękowego: 3.3 Środki znieczulenia przewodowego: 3.4 Środki znieczulenia rdzeniowego: 3.5 Środki znieczulające stosowane w okulistyce: 3.5.1 do znieczuleń nasiękowych: 3.5.2 podawane do worka spojówkowego: 3.6 Środki znieczulające stosowane w stomatologii: 4 Zobacz też 5 Biblografia

[edytuj] Zastosowanie

Środki znieczulające miejscowo stosuje się do przeprowadzania zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych, okulistycznych i diagnostycznych bez narażenia pacjenta na silny ból towarzyszący tym zabiegom.

W celu zmniejszenia ich wchłaniania do krwiobiegu, i zarazem zmniejszenia działań niepożądanych, stosuje się je razem ze środkami obkurczającymi naczynia krwionośne, głównie sympatykomimetykami (np. epinefryną, norepinefryną).

[edytuj] Działania niepożądane

Środki znieczulające miejscowo mogą wywoływać reakcje alergiczne.
Po dostaniu się do krwi mogą wpływać na serce, hamując przewodzenie impulsów w układzie bodźco-przewodzącym (działanie arytmogenne). Ten aspekt działania niektórych środków znieczulających, np. lidokainy wykorzystuje się leczniczo, w terapii arytmii.
W wyższych dawkach mogą porażać mięśnie szkieletowe, przez hamowanie przewodzenia w synapsach nerwowo-mięśniowych. Mogą też wpływać na ośrodkowy układ nerwowy. Kokaina wywołuje jego pobudzenie, a syntetyczne anestetyki, na ogół działają depresyjnie (hamująco) na czynności OUN. Jednak one również mogą niekiedy wywoływać drgawki i niepokój.

Działanie toksyczne po przedawkowaniu objawia się zaburzeniami ze strony ośrodkowego układu nerwowego: drgawkami, pobudzeniem psychoruchowym, zaburzeniami widzenia, drętwieniem języka, odczuwaniem metalicznego posmaku w ustach. Poważne zatrucia prowadzą do utraty świadomości, zahamowania czynności ośrodka oddechowego i naczynioruchowego, co prowadzi do zgonu przez uduszenie.

[edytuj] Podział

Środki znieczulające miejscowo można podzielić według pochodzenia - na naturalne i syntetyczne- lub według zastosowania farmakologicznego, na środki znieczulenia powierzchniowego, nasiękowego, przewodowego i rdzeniowego.

[edytuj] Środki znieczulające powierzchniowo:

• lidokaina
• kokaina
• butakaina
• dykloina
• mepiwakaina
• piperokaina

substancje pochodzenia naturalnego, działające drażniąco:

• kapsaicyna
• mentol
• kamfora

[edytuj] Środki znieczulenia nasiękowego:

• lidokaina
• mepiwakaina
• piperokaina
• artikaina
• prokaina

[edytuj] Środki znieczulenia przewodowego:

• lidokaina
• mepiwakaina
• piperokaina
• artikaina
• prokaina
• bupiwakaina

[edytuj] Środki znieczulenia rdzeniowego:

• lidokaina
• mepiwokaina
• piperokaina
• bupiwakaina
• amylokaina

[edytuj] Środki znieczulające stosowane w okulistyce:

[edytuj] do znieczuleń nasiękowych:

• bupiwakaina
• lidokaina
• tetrakaina

[edytuj] podawane do worka spojówkowego:

• lidokaina
• tetrakaina
• oksybuprokaina
• proksymetakaina

[edytuj] Środki znieczulające stosowane w stomatologii:

• lidokaina
• mepiwekaina
• bipiwekaina
• tolikaina
• prilokaina

[edytuj] Zobacz też

Znieczulenie miejscowe, znieczulenie ogólne

[edytuj] Biblografia

Janiec Waldemar (red.), Kompendium farmakologii Wydanie II, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, ISBN 83-200-3589-9