Święta Sabina

Z Wikipedii

Święta Sabina (ur. I w. w Rzymie, zm. w sierpniu 120 lub 126 r. w Rzymie), męczennica, święta katolicka.

Jak głosi legenda, była poganką, zamożną i darzoną szacunkiem wdową po patrycjuszu Walentym, nawróconą na wiarę chrześcijańską przez jedną z wielu jej niewolnic, Serafię. Razem z nią udawała się nocami do rzymskich katakumb, gdzie z obawy przed cesarskimi prześladowcami regularnie gromadzili się chrześcijanie. Tutaj z rąk jednego z kapłanów Sabina przyjęła chrzest. Kiedy Serafię schwytano i zachłostano na śmierć, Sabina ze czcią pochowała jej ciało. W ten sposób ujawniła się jej przynależność do chrześcijan, wskutek czego znalazła się w więzieniu. Praworządność rzymska nie pozwalała karać wolnych obywateli bez procedury sądowej. Dlatego Sabinę postawiono przed sędzią Elpidiuszem. Jako patrycjuszka nie mogła być traktowana w sposób poniżający, dlatego została ścięta mieczem. Miało to miejsce za panowania cesarza Hadriana - dokładny rok jest dyskusyjny.

Św. Sabina jest przedstawiana zwykle jako młoda męczennica, a jej atrybutami są gałąź palmowa, księga i korona.

Sabina jest patronką Rzymu, dzieci, gospodyń domowych, wzywana w przypadku krwotoku lub z prośbą o powstrzymanie deszczu.

Bazylika Santa Sabina w Rzymie ku jej czci jest wybudowana w miejscu, gdzie wcześniej znajdował się jej dom. W 1219 r. przekazana przez papieża Honoriusza III świętemu Dominikowi i jego nowo powstałemu zakonowi - dominikanom.