Święty Idzi
Z Wikipedii
Święty Idzi (VI/VII wiek) - opat, pustelnik, święty katolicki, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli.
Dane biograficzne dotyczące Idziego są bardzo skąpe. Podstawowym źródłem do jego losów jest list papieża Jana VIII z 878 roku. Życiorys Idziego z X wieku uchodzi za zbiór zapożyczeń z innych utworów hagiograficznych[1].
Idzi był pustelnikiem osiadłym nad Rodanem. Po 673 roku otrzymał od Wamby, króla Wizygotów, ziemię, gdzie założył klasztor, wokół którego powstało później miasteczko Saint-Gilles.
Spis treści |
[edytuj] Patronat
Wzywany jest w razie bezpłodności i przeciw chorobom psychicznym. Jest patronem karmiących matek, rybaków, myśliwych, pasterzy, handlarzy końmi, rozbitków, epileptyków, chromych, rannych, grzeszników, łuczników, żebraków, zbłąkanych, dobrej spowiedzi, Styrii i Karyntii, Edynburga, Norymbergi, Osnabrücku, Brunszwiku i Tuluzy.
[edytuj] Dzień obchodów
Wspomnienie obchodzi się 1 września.
[edytuj] Ikonografia
Przedstawia się go w habicie zakonnym, często w jaskini lub na jej tle, z łanią i z ręką przebitą strzałą, czasem też z książką i laską pasterską w dłoni.
[edytuj] Sanktuaria
W średniowiecznej Europie był jednym z najpopularniejszych świętych (obok świętego Marcina). Ku jego czci wystawiono wiele kościołów we Francji, w Belgii, w Niemczech, a także w Polsce. W Polsce kult św. Idziego rozpowszechnił się od drugiej połowy XI wieku, romańskie kościoły pod jego wezwaniem zachowały się m.in. w Krakowie, we Wrocławiu, w Krobi, w Inowłodzu, w Tarczku, a także nowsze m.in. w Zrębicach i Giebułtowie.
W Rzymie powstał ekumeniczny ruch młodzieżowy pod patronatem św. Idziego - Communità di Sant'Egidio.
W Pradze w kościele św. Idziego znajduje się parafia polska.
Przypisy
- ↑ H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 3, kolumna 113.
[edytuj] Bibliografia
- Fros Henryk, Sowa Franciszek, Księga imion i świętych, t. 3, Kraków 1998, kolumna 113-114.
