Święty Walenty
Z Wikipedii
Święty Walenty (zm. ok. 269). Wymieniony jest w "Martyrologium Rzymskim" dwa razy jako:
- kapłan rzymski, ścięty w czasie prześladowań za panowania cesarza Klaudiusza II Gockiego
- oraz biskup Terni koło Rzymu.
Uważa się, że jest to ta sama osoba.
Przedstawiany najczęściej w stroju kapłana lub biskupa w momencie, gdy uzdrawia chłopca z padaczki. Słynął również z tego, iż udzielał ślubu zakochanym (niekoniecznie za zgodą rodziców).
Najprawdopodobniej już w IV w. grób świętego otoczony był kultem, papież Juliusz I (337-352) wybudował nad tym grobem bazylikę, a papież Teodor I (642-649) odrestaurował ją.
W Polsce czci się go jako patrona w chorobach takich jak: padaczka i podagra.
Atrybuty: dziecko, któremu przywrócił wzrok; słońce.
Święto liturgiczne: 14 lutego.
W kościele mieszczącym się Zespole Klasztorno - Pałacowym w Rudach Raciborskich w bocznym ołtarzu znajdują się jego relikwie.
[edytuj] Życiorys
Św. Walenty z wykształcenia lekarz, z powołania duchowny jest w tradycji patronem zakochanych. Żył w III wieku w Cesarstwie Rzymskim za panowania Klaudiusza II Gockiego. Cesarz ten za namową swoich doradców zabronił młodym mężczyznom wchodzić w związki małżeńskie. Uważał on, że najlepszymi żołnierzami są legioniści nie mający rodzin. Zakaz ten złamał biskup Walenty i błogosławił śluby młodych legionistów. Został za to wtrącony do więzienia, gdzie zakochał się w niewidomej córce swojego strażnika. Legenda mówi, że jego narzeczona pod wpływem tej miłości odzyskała wzrok. Gdy o tym dowiedział się cesarz, kazał zabić Walentego. W przeddzień egzekucji Walenty napisał list do swojej ukochanej, który podpisał: "Od Twojego Walentego". Egzekucję wykonano 14 lutego 269r.