5 Dywizja Artylerii

Z Wikipedii

5 Dywizja Artylerii - związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego.

Spis treści

[edytuj] Powstanie

Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 58/org. z 15 marca 1945 sformowano we Łowiczu 5 Dywizję Artylerii. Dywizja powstała na bazie trzech istniejących już samodzielnych brygad artylerii.

Zaprzysiężenia jednostki dokonano w Łowiczu.

Formowanie jednostki zakończyło się 30 kwietnia 1945. Naczelny Dowódca Wojska Polskiego Rozkazem nr 110/org. z dnia 30 kwietnia 1945 wcielił Dywizję w skład 1 Armii Wojska Polskiego.

Dywizję rozformowano we wrześniu 1945 roku

[edytuj] Struktura

Armata  ZIS-3
Armata ZIS-3

Dowództwo Dywizji;

Stan etatowy dywizji wynosił 5732 żołnierzy.

Uzbrojenie artyleryjskie:

  • 36 haubicoarmat 152 mm
  • 60 haubic 122 mm
  • 72 armaty 76 mm

[edytuj] Dowództwo

Dowódca

Szef sztabu:

  • 15 marca 1945 – do końca wojny – płk Ługowcow

[edytuj] Okres powojenny

We wrześniu 1945 roku na bazie dywizji utworzono w Toruniu 13 Brygadę Artylerii. W miejsce dotychczasowych brygad powstały odpowiednio: 73. i 74. pułki artylerii haubic oraz 71 pac 9 Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego włączono do 71 pac. Na bazie wydzielonych pododdziałów 2. i 3 BAH sformowano dodatkowo 87. i 90 Pułk Artylerii Haubic.

Wiosną 1951 na bazie 13 BAC rozpoczęto formowanie 6 Dywizji Artylerii Przełamania. 73 pah stał się zalążkiem dla 17 Brygady Artylerii Haubic, 74 pah dla 19 Brygady Artylerii Haubic, a 71 pac dla 21 Brygady Artylerii Ciężkiej.

Zobacz więcej w osobnym artykule: 6 Dywizja Artylerii Przełamania.

[edytuj] Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie Wojska Lądowe w latach 1945 -1960. Toruń 2004
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii, Cz. II. Warszawa 1967