37 Pułk Artylerii Lekkiej

Z Wikipedii

Armata dywizyjna wz. 42 ZIS-3

37 Łużycki Pułk Artylerii Lekkiej - pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.

Sformowany w okolicach Siedlec i Mordów na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 8 z 20 sierpnia 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 22 października 1944 w Mordach.

Sztandar pułkowi ufundowali mieszkańcy Skierniewic.

[edytuj] Dowódcy

ppłk Sergiusz Rawicki — do 10 stycznia 1945
ppłk Grzegorz Wasiljew — do 5 lutego 1945
ppłk Bieremowski — do 12 lutego 1945
ppłk Skorobogatow — do 23 kwietnia 1945
mjr Abramczenko - do końca wojny

[edytuj] Skład etatowy

Dowództwo i sztab

3 x dywizjon artylerii
- 2 x bateria artylerii armat
- 1 x bateria artylerii haubic
bateria parkowa

[edytuj] Stan etatowy

122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów - 299, kanonierów - 644)

sprzęt:

76 mm armaty - 24
122 mm haubice - 12
rusznice przeciwpancerne - 12
pistolety maszynowe - 419
samochody - 108
ciągniki - 24

[edytuj] Działania bojowe

Pułk wchodził w skład 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty z 2 Armii WP.

Chrzest bojowy przeszedł 14 kwietnia 1945 forsując Nysę na odcinku Rothenburg, Nieder Neudorf. Po przełamaniu obrony niemieckiej nad Nysą, pułk, wspierając natarcie dywizji, dotarł na przedmieścia Drezna.

Po powrocie spod Drezna uczestniczył w walce z niemieckimi oddziałami pancernymi. Do najcięższych walk pułku w tym okresie należały działania obronne pod Budziszynem, Colln, Streda, Weidlitz i w rejonie masywu leśnego Forst Nikel.

W operacji praskiej wspierał dywizjonami piechotę w walkach o Mikulaszowice, Labendave, Lukor.

Szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 na terenie Czechosłowacji.

[edytuj] Bibliografia

Jerzy Kajetanowicz: Polskie Wojska Lądowe w latach 1945 -1960. Toruń 2004
Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii, Cz. II. Warszawa 1967