ABVD
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
ABVD to schemat chemioterapii używany do leczenia pierwszego rzutu chłoniaka Hodgkina. Składa się z czterech leków o działaniu cytostatycznym: adriamycyny (doksorubicyny), bleomycyny, winblastyny i dakarbazyny.
[edytuj] Wskazania
ABVD stosuje się jako najpowszechniejszą metodę leczenia nowozdiagnozowanego chłoniaka Hodgkina. W Stanach Zjednoczonych jest wypierana przez "Stanford V" (mechloretamina, doksorubicyna, winblastyna, winkrystyna, bleomycyna, etopozyd, prednizon), która wymaga jednak bardzo rygorystycznego stosowania, a także bardzo często konieczna jest radioterapia.
[edytuj] Podawanie
Jeden cykl ABVD trwa zazwyczaj cztery tygodnie, w trakcie których odbywają się dwa podania leków (dnia 1 i 15). Wszystkie cztery leki podawane są we wlewie dożylnym.
Normalne dawki leków w 28-dniowym cyklu ABVD to:
- Adriamycyna - 25 mg/m² w dniach 1 i 15
- Bleomycyna - 10 mg/m² w dniach 1 i 15
- Winblastyna - 6 mg/m² w dniach 1 i 15
- Dakarbazyna - 375 mg/m² w dniach 1 i 15
Liczba cykli zależy od tolerancji chemioterapii, ale przede wszystkim od stadium choroby. Zazwyczaj waha się ona od 6 do 8. Rzadko jest ich więcej ze względu na kardiotoksyczność adriamycyny.
[edytuj] Efekty uboczne
Większość efektów stosowania ABVD są tymczasowe. Do najczęstszych z nich należą:
- łysienie - występuje dość często przy ABVD. Włosy odrastają w ciągu kilku miesięcy od zakończenia leczenia, jednak mogą różnić się strukturą i kolorem od pierwotnych,
- nudności i wymioty - częsty efekt działania adriamycyny i dakarbazyny,
- supresja szpiku.
