Adolfo Valencia
Z Wikipedii
Adolfo José Valencia Mosquera (ur. 6 lutego 1968 w Buanventura), były piłkarz kolumbijski grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 187 cm wzrostu, ważył 77 kg. Nosił przydomek "El Tren" (Pociąg).
[edytuj] Kariera klubowa
Valencia pochodzi z miasta Buanventura. Piłkarską karierę zaczynał jednak w stolicy Kolumbii, Bogocie, w tamtejszym klubie Independiente Santa Fe Bogota. Zadebiutował w nim już w wieku 18 lat w Copa Mustang. W Independiente grał przez 8 sezonów, jednakże w tym czasie klub nie odnosił żadnych sukcesów.
Valencia był jednym z czołowych zawodników Independiente i po dobrej grze w lidze kolumbijskiej, w 1993 roku trafił do Bayernu Monachium. W Bundeslidze zadebiutował 7 sierpnia w wygranym 3:1 meczu z SC Freiburg i już w debiucie zdobył 2 gole dla swojej drużyny. W całym sezonie 1993/1994 rozegrał 25 meczów i zdobył 11 bramek, stając się obok Mehmeta Scholla najskuteczniejszym zawodnikiem zespołu i walnie przyczyniając się do wywalczenia przez Bayern mistrzostwa Niemiec. Latem 1994 rozegrał w barwach Bayernu 1 mecz i został sprzedany do Atlético Madryt. Atlético jednak nie zachwycało i zajęło 13. pozycję w Primera División, a Adolfo nie był już tak skuteczny jak w Bayernie – zdobył 5 goli w 24 meczach.
Po sezonie, latem 1995 Valencia wrócił do Independiente Santa Fe, z którą zajął 5. miejsce w lidze, a w kolejnym pomógł utrzymać ją przed spadkiem z ligi. Sezon 1996/1997 Valencia spędził w Americe Cali, z którą wywalczył swoje pierwsze w karierze mistrzostwo Kolumbii. Po sezonie napastnik wrócił do Europy, tym razem trafiając do włoskiej Reggiany, z którą występował w Serie B. W klubie z Reggio Emilia rozegrał 23 mecze i zdobył 4 gole oraz zajął 11. miejsce w lidze. Sezon 1998/1999 oraz połowę 1999/2000 Valencia spędził w greckim PAOK-u Saloniki. Nie był tam jednak pierwszoplanową postacią i pojawił się raptem w połowie rozegranych meczów, w trakcie których zdobył łącznie 8 goli.
W 2000 roku Valencia wyjechał do Stanów Zjednoczonych podpisując kontrakt z New York MetroStars. W Major League Soccer zadebiutował 26 marca w przegranym 1:3 wyjazdowym meczu z Miami Fusion. Swojego pierwszego gola zdobył tydzień później, a MetroStars pokonali D.C. United 3:2. Ze swoją drużyną dotarł do połfinałów play-off, a zdobywając 16 goli w lidze stał się najskuteczniejszym zawodnikiem jednego sezonu w historii nowojorskiego klubu. Rok później zdobyl ich tylko 5, a z MetroStars odpadł już po pierwszej fazie play-off.
W 2002 roku Valencia wrócił do Independiene Santa Fe. Grał tam jednak pół roku i następnie wyjechał do Chin. Grał tam w Zhejiang Lucheng i w sezonie zdobył 12 goli, będąc najskuteczniejszym piłkarzem zespołu. Na początku roku 2003 został wypożyczony do wenezuelskiego UA Maracaibo, ale po krótkim czasie wrócił do Chin. Grał coraz mniej i coraz mniej skutecznie, a w 2004 roku postanowił zakończyć karierę w wieku 36 lat.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Kolumbii Valencia zadebiutował 31 lipca 1992 roku w wygranym 1:0 meczu z USA. Rok później wystąpił w turnieju Copa América 1993. Wystąpił w 5 meczach i zdobył 2 gole, w tym decydującego o zdobyciu przez Kolumbię brązowego medalu, w meczu o 3. miejsce.
W 1994 roku Adolfo był członkiem kadry na Mistrzostwa Świata w USA. Tam wystąpił we wszystkich meczach: z Rumunią (1:3), z USA (1:2) oraz ze Szwajcarią (2:0), a Kolumbia odpadła z turnieju już po fazie grupowej. Zarówno w meczu z Rumunią jak i USA zdobywał honorowe bramki dla swojej drużyny.
W 1998 roku Valencia ponownie wziął udział w mistrzostwach świata, tym razem był to Mundial we Francji. Podobnie jak przed czterema laty, tak i tu wystąpił we wszystkich meczach Kolumbii: z Rumunią (0:1), z Tunezją (1:0) oraz z Anglią (0:2). Kolumbia zajmując 3. miejsce odpadła z turnieju. Mecz z Anglią był jednocześnie ostatnim dla Valencii w reprezentacji Kolumbii. Ogółem wystąpił w niej w 37 meczach i zdobył 14 bramek.
1 Córdoba • 2 Escobar • 3 Mendoza • 4 Herrera • 5 Gaviria • 6 Gómez • 7 de Ávila • 8 Lozano • 9 Valenciano • 10 Valderrama • 11 Valencia • 12 Mondragón • 13 Ortiz • 14 Álvarez • 15 Perea • 16 Aristizábal • 17 Serna • 18 Cortés • 19 Rincón • 20 Pérez • 21 Asprilla • 22 Pazo • trener: Maturana
1 O. Córdoba • 2 I. Córdoba • 3 Palacios • 4 Santa • 5 Bermúdez • 6 Serna • 7 de Ávila • 8 Lozano • 9 Valencia • 10 Valderrama • 11 Asprilla • 12 Calero • 13 Cabrera • 14 Bolaño • 15 Aristizábal • 16 Moreno • 17 Estrada • 18 Pérez • 19 Rincón • 20 Ricard • 21 Preciado • 22 Mondragón • trener: Gómez
